اسکیزوفرنیا یکی از بیماریهای روانی مزمن شایع در تمام جمعیت های بشری است سن جنسنژاد و طبقه اجتماعی آن را محدود نمی کند. معمولاً در سنین جوانی آغاز شده و در بسیاری از بیماران تا پایان زندگی پایدار می ماند. هر ساله هزینه های هنگفتی بابت تشخیص درمان و بازتوانی و نگهداری این بیماران به سیستم بهداشت و درمان کشور تحمیل می شودو با وجود نتایج مثبتی در علائم روان پریشی در اثر داروها اثر عمده این داروها بروی نشانه های مثبت اسکیزوفرنیا است یعنی اینکه از شدت هذیان و توهم می کاهند یا سبب بازداری کامل آنها می شوند خلق تحریک شده بیمار را آرام می کنند و رفتارهای آشفته و پرخاشگرانه را کاهش می دهند اکثر آنها بر کناره جوییبی احساسی و سایر نشانه های منفی تاثیر کمتری دارند لذا یافتن راههای درمان شدیدتر در جهت بهبود و کاهش ناتوانی این بیماران از مسائل مهم بهداشت روانی بشمار می رود.این مطالعه یک پژوهش مداخله ای دو سوکور متقاطع می باشد که بصورت آینده نگر انجام شد این مطالعه روی بیماران اسکیزوفرنیک بستری در بیمارستان روانپزشکی رازی که حداقل به مدت 3 ماه روی یک داروی ضد روانپریشی آتیپیک بودند انجام گردید.به داروهای قبلی ایشان داروی دونپزیل (یک داروی افزایش دهنده شناخت در بیماران آلزایمر) اضافه گردید بیماران در خط پایه?هفته 6 و هفته 14 بعد از مصرف دارو یا دارونما توسط تست panss (بررسی علائم مثبت و منفی ، آسیب شناسی عمومی اسکیزوفرنیا) مورد بررسی قرار گرفتند در بررسی انجام شده در ترکیبی از شاهدهای همزمان وخودی استفاده گردید