هدف کلی این تحقیق، امکان سنجی گردشگری در نواحی روستایی و ارائه راهکارهای مناسب جهت توسعه نواحی روستایی مبتنی بر گردشگری می باشد. برای رسیدن به این اهداف از دو روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. در این تحقیق پس از تهیه کلیات و چهارچوب نظری تحقیق، جهت شناسایی منطقه مورد مطالعه و جایگاه گردشگری در آن، پرسشنامه (مردم، مسولین و گردشگران) طراحی شد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و excel استفاده شد. آزمون فرضیات از طریق تحلیل توصیفی و مدل swot انجام شد و مشخص شد که بیشترین جاذبه های گردشگری در منطقه مورد مطالعه آثار تاریخی و فرهنگی می باشد. به طوری که 60 درصد از مردم بیشترین جاذبه ها را آثار تاریخی و باستانی ذکر کرده اند و مسولین و گردشگران نیز هرکدام با 80 و 73 درصد مهمترین جاذبه ها را آثار تاریخی و باستانی بیان کرده اند. همچنین بر اساس مدل swot با توجه به تحلیل های صورت گرفته و اولویت-بندی آنها از دید مردم، مسولین و گردشگران از بین قوت های داخلی، وجود آثار تاریخی و باستانی بالاترین امتیاز (4.63) و مجموع وزن (211.16) را به خود اختصاص داده است. همچنین براساس نتایج به دست-آمده، نبودن یا نامناسب بودن تسهیلات اقامتی و رفاهی و نیز کمبود جاده های ارتباطی در دهستان چغامیش، بیشترین امتیاز (4.35) و بیشترین مجموع امتیاز (187.93) را به خود اختصاص داده است. بنابراین دهستان چغامیش از نظر امکانات و قابلیت های مورد نیاز جهت جذب گردشگر، با کمبودهایی مواجه است. همچنین این بررسی نشان داد که جاذبه های تاریخی و فرهنگی دهستان چغامیش بیشترین اولویت را در توسعه گردشگری دارد و به این جهت الگوی برنامه ریزی گردشگری تاریخی و فرهنگی برای این منطقه پیشنهاد می شود