یک جنبه ی مهم استانداردهای حسابداری وضع شده و فرایند پیاده سازی آن با مکانیسم های حاکمیت شرکتی موجود، فراهم کردن انعطاف پذیری و قضاوت شخصی برای مدیران است، که بر این اساس مدیران قادر به مدیریت گزارشگری عملکرد مالی شرکت هایشان می باشند. برخی از صلاحدید ها و قضاوت های شخصی در گزارشگری، مدیران را به انتقال موثق اطلاعات خصوصی خود به سهامداران، قادر می سازد. از سوی دیگر، اشکال وارده بر اعمال قضاوت های شخصی و صلاحدیدها در گزارشگری عملکرد مالی این است که مدیران ممکن است برای ممانعت از انتقال اطلاعات درباره ی عملکرد بالقوه ضعیف جاری یا آتی، از این توانایی استفاده کنند. در سال های اخیر تعدادی از پژوهشگران تلاش کرده اند تا مدیریت سود را طبقه بندی کنند. هدف این تحقیق بررسی این مساله است که شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اقدام به مدیریت سود کارا می کنند یا فرصت طلبانه. همچنین در این تحقیق تاثیر برخی از سازوکارهای حاکمیت شرکتی و اندازه شرکت را بر نوع مدیریت سود مورد بررسی قرار دادیم. یافته های این تحقیق نشان داد که مدیریت سود در بورس اوراق بهادار تهران گرایش به کارایی دارد. همچنین نسبت بالای مالکیت نهادی اثر اقلام تعهدی اختیاری بر سودآوری آتی را افزایش می دهد. این موضوع می تواند بیانگر اثربخشی سرمایه گذاران نهادی در نظارت بر فرایند مدیریت سود باشد. ما شواهد متناقضی در رابطه با اثر اندازه ی موسسه حسابرسی، وجود مدیران غیر موظف در ترکیب هیات مدیره و اندازه ی شرکت بر نوع مدیریت سود یافتیم.