: برداشت پیاز در ایران و خصوصاً در منطقه جیرفت و کهنوج یکی از عملیات های طاقت فرسا و کم بازده می باشد. طبق آمار ارائه شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی 35 تا 45 درصد هزینه تولید پیاز به برداشت اختصاص می یابد. اما در کشورهای توسعه یافته این عملیات به صورت مکانیزه انجام می شود و از این طریق بازده عملیات افزایش یافته است. در این تحقیق به منظور ترویج مکانیزه کردن برداشت پیاز، ماشین مرکب برداشت پیاز samon در منطقه جیرفت و کهنوج ارزیابی گردید. در ارزیابی ماشین سرزن مدل samon اثر سرعت های مختلف پیشروی بر طول طوقه باقیمانده بر روی پیازها در قالب یک طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار (سرعت 6/3 ،4/5 ،2/7 کیلومتر در ساعت ) و شش تکرار در 18 کرت آزمایشی، بررسی گردید.. همچنین برای بررسی اثر سرعت پیشروی و زاویه نفوذ تیغه ماشین برداشت پیاز مدل favorite 2000 بر روی میزان صدمات مکانیکی وارده به پیازها از یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار (شش تیمار فاکتوریل وتیمار برداشت دستی به عنوان شاهد) و سه تکرار استفاده گردید. تجزیه واریانس داده های حاصل از آزمون ماشین سرزن حاکی از آن بود که بین تیمارهای مختلف سرعت پیشروی اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. مقایسه میانگین های انجام شده به کمک آزمون دانکن نشان داد که سرعت رو به جلو 6/3 کیلومتر بر ساعت بهترین طول طوقه را ایجاد نموده است. در آزمون ماشین برداشت، اثر سرعت پیشروی و زاویه نفوذ تیغه روی میزان صدمات مکانیکی وارده به پیازها در سطح احتمال 1% و اثر متقابل آنها در سطح احتمال 5% معنی دار بود. در عین حال اثر متقابل بین دو عامل از نوع تغییر در مقدار بود و بهترین تیمار از لحاظ میزان صدمات مکانیکی وارده به پیازها تیمار 2 (یعنی سرعت پیشروی 6/1 کیلومتر در ساعت و زاویه نفوذ 20 درجه) بود. مقایسه آماری بین برداشت دستی و برداشت ماشینی اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1% نشان داد. یعنی برداشت دستی صدمات مکانیکی کمتری نسبت به برداشت ماشینی به پیازها وارد نمود.