بررسی سند و روایت و ارزیابی اعتبار آن نیازمند طیّ مراحل متعدّدی از جمله تعیین اتّصال یا انقطاع سند، بررسی وقوع یا عدم وقوع تصحیف یا تحریف در آن و نیز توجّه به وثاقت و وعدم وثاقت راویان است. در موارد بسیاری تنها راه شناخت راویان در زنجیره ی سند، تکیه بر سخنان رجال شناسان و شناخت مراد و منظور آنان است. از این رو پی بردن به مراد رجال شناسان در استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای گوناگون در شرح حال راویان، نقش مهمی در برخورد ما با احادیث و ارزیابی آن ایفا خواهد کرد. نگارنده در این پژوهش با بررسی ألفاظ و مصطلحات رجال شناسان و نیز برداشت حدیث پژوهان و شارحان اصطلاحات رجالی در دوره های بعد، معنا، مفهوم و دلالت بسیاری از ألفاظ جرح و تعدیل را در کتاب های رجالی شیعه به دست داده است. این نگاشته در سه فصل کلیّات (شامل تاریخچه ای کوتاه از علم رجال، جرح و تعدیل و ألفاظ جرح و تعدیل)؛ ألفاظ مدح و توثیق و ألفاظ ذمّ و جرح تنظیم شده است.