یکی از مفیدترین و پرکاربردترین روش‏های زمان‏بندی ورود و خروج در بازارهای بورس، روش تحلیل تکنیکی است. تحلیل تکنیکی به مجموعه‏ای از الگوهای معاملاتی اطلاق می‏شود که با بررسی گذشته‏ی قیمت، سعی در پیش بینی روند آینده‏ی آن دارند. در این پژوهش سودمندی استفاده از روش تحلیل تکنیکی برای پیش بینی حرکات قیمتی سهام در مقایسه با روش خرید و نگهداری، مورد ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به گستردگی الگوهای مورد استفاده‏ی تحلیل‏گران تکنیکی و ذات کوتاه‏مدت روش تحلیل تکنیکی، در این پژوهش الگوهای شمعی ژاپنی مورد ارزیابی قرار گرفته‏اند که بر تحلیل کوتاه‏مدت استوار بوده و دارای حداقل مقادیر اختیاری و قابل تغییر می‏باشند. به طور کلی تحقیق حاضر به دو قسمت اصلی تقسیم می‏گردد، در قسمت اول برای ارزیابی پیش بینی‏پذیری در بورس تهران، برقراری فرضیه‏ی گام تصادفی در شاخص کل بازار با استفاده از مدل‏های گام تصادفی، خودتوضیح و سه مدل از خانواده‏ی مدل‏های خودتوضیح واریانس ناهمسان شرطی بررسی شد. سپس تعدادی از آزمون‏های تشخیص وجود توابع غیرخطی در سری باقیمانده‏های مدل‏های مرحله‏ی قبل، شامل آزمون‏های مک‏لئود-لی، دوکواریانس، انگل ال-ام، تی‏سی و آزمون بروک-دچرت-شینکمن، اجرا گردید. در قسمت دوم سودمندی به کارگیری الگوهای تکنیکی، با ارزیابی 24 الگو از الگوهای شمعی، روی سری قیمت 17 شرکت پرمعامله‏ی حاضر در بورس اوراق بهادار تهران، مورد آزمون قرار گرفت. برای انجام تست‏های آماری از روش شبیه‏سازی مونت‏کارلو بر پایه‏ی بوت‏استرپ استفاده شده است. طبق نتایج به دست آمده، مدل‏های به کار رفته وجود گام تصادفی در شاخص کل بورس را رد می‏کند و از طرف دیگر وجود توابع غیرخطی نیز در شاخص کل بورس تهران رد نمی‏شود لذا می‏توان گفت پیش بینی پذیری در بازار بورس تهران رد نمی‏شود. همچنین در حالت بدون لحاظ کردن کارمزد معاملات، اکثر الگوهای تکنیکی مورد بررسی قادر به ایجاد سودهای اضافه بر روش خرید و نگهداری بودند ولی با لحاظ کردن کارمزد معاملات به عنوان هزینه‏ی اضافی روش تکنیکی نسبت به روش خرید و نگهداری، اکثر الگوهای فوق سودمندی خود را از دست دادند. لذا با لحاظ کردن کارمزد معاملات، روش تحلیل تکنیکی سودی اضافه بر روش خرید و نگهداری، ایجاد نمی‏نماید.