این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع آزمون- کنترل است که با هدف ارزشیابی تاثیر برنامه آموزش بهداشت برمیزان آگاهی، نگرش، عملکرد وکچلی سر در دانش آموزان پسر ابتدایی شهر چابهار در سال 87-86 انجام پذیرفته است. ابزار و روش گردآوری داده ها در این تحقیق شامل پرسشنامه، برگه مشاهده مستقیم رفتار و نمونه برداری آزمایشگاهی از پوست وموی سر (آزمایش لام مستقیم و کشت ) می باشد. اطلاعات مربوط به واحدهای مورد مطالعه در دو مرحله گردآوری شده است. در این مطالعه با توجه به حجم نمونه و با روش نمونه گیری تصادفی دو دبستان پسرانه چابهار انتخاب و براساس مطالعات انجام شده 115 دانش آموز کلاس سوم (55 نفر گروه آزمون- 60 نفر گروه کنترل) که از هر لحاظ همسان بودند جهت بررسی در نظر گرفته شدند. فراوانی ابتلا به کچلی سر در دو گروه همسان بود (گروه مورد 20% و گروه کنترل 3/18 % ) پس از انجام آزمون اولیه براساس داده های به دست آمده برنامه و محتوای آموزشی تهیه شد و سپس در گروه آزمون مداخله آموزشی به عمل آمد. بعد از دو ماه آزمون ثانویه انجام گرفت. برنامه آموزشی شامل یک جلسه برای معلمان گروه آزمون، هشت جلسه نیم ساعته برای دانش آموزان توسط معلم و محقق و یک جلسه برای مادران بود. یافته های به دست آمده اختلاف معنی داری را در مورد تاثیر برنامه آموزش بهداشت بر افزایش آگاهی، نگرش و عملکرد بهداشتی دانش آموزان گروه مورد نشان می دهد(0001/0>p).میزان آلودگی در گروه آزمون به 5/5 % رسید (008/0= p ) ولی در گروه کنترل هیچ تغییری نشان نداد. همچنین در این تحقیق بین آلودگی به کچلی سر و وزن(001/0= p)، نوع پوست(0001/0 >p ) تحصیلات پدر(0001/0 >p ) وتحصیلات مادر( 003/0= p ) ارتباط معنی داری به دست آمد. مطالعه انجام شده نشان می دهد که برنامه آموزش بهداشت در افزایش آگاهی، نگرش، عملکرد و کاهش آلودگی به کچلی سر در واحدهای تحت مطالعه تاثیر مثبت داشته است.