چکیده: مقدمه: هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت عمومی و سازگاری با دانشگاه، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه بوده است. برای این منظور تعداد 100 نفر از دانشجویان دختر وپس ورودی سال89- 88 دانشگاه یاد شده انتخاب و به عنوان نمونه منظور گردیدند. روش: روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بوده و از پرسشنامه سلامت عمومی ghq-28 وسازگاری با دانشگاه (sacq) به عنوان ابزار پژوهش استفاده گردید. روش های مداخله آموزش سه مهارت زندگی با عناوین خودآگاهی، برقراری ارتباط موثر و مدیریت تنیدگی بود که بدین منظور نمونه تحقیق بطور تصادفی در 4 گروه 25نفری (سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه) گمارده شدند. سه گروه آزمایشی، هرکدام تحت آموزش یکی از مهارت های سه گانه قرار گرفته و گروه گواه مداخله دریافت نکرد. داده با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار)وآمار استنباطی(آزمونt وابسته و آزمون کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده از انجام آزمون tبرای گروه های وابسته در سطح 0/01>? نشان داد آموزش مهارت های زندگی خودآگاهی، مدیریت تنیدگی و برقراری ارتباط موثر در بهبود مولفه های سازگاری با دانشگاه(سازگاری اجتماعی، سازگاری تحصیلی، سازگاری عاطفی– شخصی و دلبستگی به دانشگاه ) و مولفه های سلامت عمومی(نشانه های بدنی، افسردگی وخیم، اضطراب و بیخوابی و نارسا کنشوری اجتماعی) در مقایسه با گروه گواه تاثیر مثبت داشته است. همچنین آزمون کوواریانس در سطح 0/05>? به منظور تعیین میزان اثر بخشی هرکدام از مهارت ها نشان داد در متغیر سلامت عمومی، مهارت برقراری ارتباط موثر بر سایر مهارت ها برتری دارد و در متغیر سازگاری با دانشگاه و سلامت عمومی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه شده است. کلید واژه ها: مهارت های زندگی، مهارت خودآگاهی، مهارت مدیریت تنیدگی، مهارت برقراری ارتباط موثر، سلامت عمومی، سازگاری با دانشگاه.