در این پایان نامه تأثیر افزایش طول و تغییر پارامترهای خطوط ارتباطی بر رفتار دینامیکی مایکروگرید های جزیره ای مبتنی بر مبدلهای استاتیکی مورد مطالعه قرار می گیرد. استفاده از منابع پراکنده در شبکه های الکتریکی توزیع روزبه روز افزایش می یابد. این گسترش محاسن بالقوه زیادی را از قبیل افزایش بهره وری سوخت، ارتقاء قابلیت اطمینان، کاهش نیاز به سرمایه گذاری برای احداث خطوط انتقال جدید و امکان بکارگیری منابع تجدیدپذیر در مقیاسهای کوچک را بدنبال دارد. از طرف دیگر نفوذ منابع پراکنده ساختار شبکه ها را دچار تحول اساسی کرده که این موضوع به نوبه خود باعث مشکلاتی نیز می گردد. یکی از مفاهیم جدید در شبکه های شامل منابع پراکنده مایکروگرید می باشد. مایکروگرید عبارتست از مجموعه ای از منابع و بارها که می تواند بصورت خودگردان(یا جزیره ای) و مستقل از شبکه به عملکرد خود ادامه دهند. مایکروگرید ها می توانند در محدوده های جغرافیایی متنوعی تشکیل شوند. اگر گستره جغرافیایی یک مایکروگرید بزرگ باشد آنگاه خطوط ارتباطی نیز به نوبه خود طولانی می گردند. این افزایش طول می تواند ناپایداری دینامیکی را به دنبال داشته باشد که در این پایان نامه مورد مطالعه قرار می گیرد. برای انجام این مطالعه، فرض می گردد مایکروگرید تحت بررسی دارای استراتژی کنترل محلی باشد. در این استراتژی هر منبع پراکنده دارای کنترل کننده محلی بوده و ساختار فاقد یک کنترل کننده مرکزی پیچیده با سیگنالهای ارتباطی پرسرعت می باشد. به منظور تحلیل پایداری طی افزایش طول خطوط، مدل سیگنال کوچک مایکروگرید استخراج می شود. با توجه به تغییر نقطه کار طی افزایش طول خط با استفاده از روش پخش بار مناسب برای سیستم های بدون باس اسلگ، نقطه کار معتبر مایکروگرید استخراج شده و خطی سازی حول آن نقطه انجام می گردد. در ادامه احتمال بروز ناپایداری طی افزایش طول نشان داده شده و از نتایج شبیه سازی به منظور تأیید نتایج استفاده می گردد. به منظور شناسایی عوامل تاثیر گذار بر بهبود پایداری سیستم، تاثیر مقاومت و راکتانس بر واحد طول خط بررسی و از نتایج شبیه سازی جهت تایید استفاده می شود. در انتها با استفاده از امپدانس های مجازی تعریفی برای مشخصه های افتی، ناپایداری به طول های بزرگتری از خطوط منتقل می شود. نتایج شبیه سازی پایدار سازی سیستم با استفاده روش یاد شده را نشان می دهد.