شخصیت پردازی یکی از عناصر اصلی در داستان نویسی به شمار می رود که نویسنده از طریق آن می تواند به قهرمانان داستان خود چهره ای واقعی ببخشد. در داستان نویسی معاصر،مردان گاه خلاقیت زیادی در شخصیت پردازی زنان نشان داده اند،اما به دلیل عدم تجربه مستقیم دنیای زنان،در درک روحیات و پرداختن به اندیشه های زنان کمتر موفق بوده اند.این کاستی در داستان نویسی با شخصیت پردازی قهرمانان زن در آثار نویسندگان زن تا اندازهای رفع شده است. در این پایان نامه ،با مطالعه آثار چند نویسنده مرد و زن معاصر شخصیت پردازی زن در داستانهای معاصر نشان داده شده است. در فصلهای بعد نحوه شخصیت پردازی قهرمانان زن در آثار علی محمد افغانی و سیمین دانشور به عنوان یک نویسنده مرد و زن،مورد بررسی قرار گرفته است. با مقایسه شباهتها و تفاوتهای شخصیت پردازی در رمانهای علی محمد افغانی و سیمین دانشور این نتایج به دست آمده که سیمین دانشور به سبب همجنس بودن با قهرمانان زن و تجربه های مشترکی که با قهرمانان خود داشته است،در شخصیت پردازی آنها موفق عمل کرده است. علی محمد افغانی نیز در برخی موارد خلاق بوده اما به طور کلی در شناخت روحیات و ظرایف اندیشه های زنان کاستی هایی دارد.