چکیده ظهور زبانشناسی پیکره ای دریچه ای بود برای جمع آوری میلیون ها مثال واقعی که صاحبان زبان به صورت روزمره آن ها را در مقالات، گفته ها، روزنامه ها و سایر عملکرد های مختلف زبانی به کار می برند. ولی چگونه این پیکره ی خام میتواند به زبان آموزان و مترجمین در استفاده صحیح از آن ها کمک کند؟ سال هاست که کاربرد زبان شناسی پیکره ای به عنوان یکی از ابزار های ترجمه مورد مطالعه قرار گرفته است و هم اکنون نیز زبان شناسان و واژه نویسان از آن به عنوان روشی مهم در زبان آموزی و فرآیند ترجمه یاد می کنند. هدف این تحقیق به کارگیری پیکره ای از زبان انگلیسی در ارزشیابی دو ترجمه از اولین رمان مدرن ایرانی، بوف کور می باشد. امید است که تحقیق حاضر بر اهمیت به کارگیری هم آیی ها و پیکره زبانی در ترجمه به صورت نظری و عملی تاکید ورزد. علم به کارگیری هم آیی های درست با توجه به تعداد فراوانی آن ها می تواند کیفیت متن ترجمه شده را افزایش دهد. برای آگاهی از برتری به کارگیری پیکره زبانی بر روش های قدیمی و مقایسه ی آن ها می بایست اقدام به جمع آوری پیکره ی موازی انگلیسی- فارسی کرد. از آن جایی که پیکره زبان فارسی به اندازه ای قوی نیست تا بتوان یک پیکره ی موازی خودساز تشکیل داد، محقق اقدام به ساختن یک پیکره ی خودساز با 215 رمان انگلیسی کرده است تا عملکرد دو مترجم از ترجمه رمان بوف کور را مورد ارزشیابی قرار دهد. میزان فراوانی و پراکندگی هم آیی هایی که به صورت تصادفی انتخاب شده اند از طریق دو نرم افزار واژگانی مورد مطالعه قرار گرفته اند تا میزان توانایی دو مترجم در کاربرد هم آیی هایی که کاربرد زیادی در زبان انگلیسی دارند را مورد بررسی قرار دهند. در پایان نتایج به دست آمده از این نرم افزارها در برنامه ی آماری spss تحلیل می شوند. کلید واژه ها: زبانشناسی پیکره ای، هم آیی، گروه واژگانی، فراوانی، پراکندگی، بوف کور