چکیده: حوزه های انتخاباتی از بخش های پایه ایی و ضروری در برگزاری انتخابات پارلمانی کشورها به خصوص در نظام های انتخاباتی اکثریتی به شمار می رود. کشورها در اتخاذ یک نظام انتخاباتی ویژگی های مختلف جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی خود را مد نظر قرار می دهند و با توجه به این زمینه ها در حوزه بندی های انتخاباتی خود معیارهای مختلفی مانند؛ تساوی جمعیتی، جوامع هم منفعت، معیارهای جغرافیایی، مسائل امنیتی، راه های ارتباطی و دسترسی ها، ملاحظات حزبی و ... را لحاظ می کنند. حوزه های انتخاباتی استان گلستان در روند تکاملی خود بعد از انقلاب اسلامی در سال 1358 شمسی مورد حوزه بندی مجدد قرار گرفته است و در سالهای 1366 و 1378 شمسی نیز مورد بازبینی و اصلاحات قرار گرفته اند. بر طبق این مسئله در این کار تحقیقی به بررسی ویژگی های حوزه های انتخاباتی استان گلستان بر طبق پنچ (5) معیار تساوی جمعیتی، جوامع هم منفعت و قومیت، همسانی جغرافیایی، دسترسی ها و انطباق با مرزهای تقسیمات کشوری پرداخته شده است. همچنین موارد اعمال پدیده حوزه بندی جانبدارانه (جری ماندرینگ) در حوزه بندی حوزه های انتخاباتی استان گلستان مشاهده گردیده است و بر اساس این دو محور به وضعیت نمایندگی گروه قومی ترکمن در انتخابات مجلس شورای اسلامی بعد از انقلاب اسلامی ایران بر پایه این سئوال پرداخته شده است؛ آیا حوزه بندی انتخاباتی استان گلستان زمینه راه یابی متناسب نمایندگان قوم ترکمن را در انتخابات مجلس شورای اسلامی فراهم کرده است؟ روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی و اسنادی همراه با مشاهدات میدانی و متکی بر جمع آوری منابع کتابخانه ایی و اسناد و مدارک می باشد. واژگان کلیدی: حوزه های انتخاباتی، حوزه بندی انتخاباتی، معیارهای حوزه بندی انتخاباتی نمایندگی، استان گلستان، قوم ترکمن.