در تعیین عرض کانال ناوبری، نوع و ابعاد شناورها، حجم ترافیک دریایی و شرایط هیدرواقلیمی باید مد نظر قرار گیرند. در پژوهش حاضر ضمن بررسی پارمترهای مذکور، نتایج با آیین نامه تأسیسات دریایی ژاپن مورد مقایسه قرار گرفته و محاسن و معایب آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. حجم تولید lng در پروژه ملی iran lng، سالیانه بطور متوسط برابر با 80/10 میلیون تن خواهد بود. با توجه به نوع و ظرفیت شناورهای مورد نظر (membrane type, 150,000 m3)، تعداد 13 فروند شناور مورد نیاز خواهد بود که کشتی های lng آن در دسته شناورهای بسیار بزرگ و کشتی های lpg آن دردسته شناورهای بزرگ جای خواهند داشت. همچنین تعداد 6 فروند یدک کش مخصوص جهت هدایت و ساپورت این کشتی ها مورد نیاز می باشد. از آنجا که شناورها در پروژه iran lng، خالی وارد سایت شده و پس از بارگیری عزیمت می نمایند و همچنین با توجه به تعداد آنها و ترافیک دریایی در حوزه پارس جنوبی، کانال ناوبری یک طرفه و با عرض 0.5 l (l طول کلی شناور) در نظر گرفته شده است. بر این اساس شناورهای lng، عرض کانال ناوبری حداقل m122) و حداکثر m157.0 و برای شناورهای lpg، حداقل m89 .و حداکثرm120 درنظر گرفته شده است. مساحت، محیط و قطر حوضچه آرامش-(در روش مهار با لنگر) و همچنین روش مهار با بویه در بندرگاه خدمات عمومی که شامل general cargo, sulphur, ro-ro berth می باشد به ترتیب برابر با m154610، m1630 و m330 بوده که استاندارد تأسیسات دریایی ژاپن را به پوشش نداده اما lng و lpg را به خوبی می پوشاند. همچنین مساحت، محیط و قطر دایره چرخش در محدوده اسکله خدمات عمومی به ترتیب m²5896، m250 و m708 می باشد که با آیین نامه تأسیسات دریایی ژاپن به جز در مورد sulphur berth- در حضور یدک کش - مطابقت نداشته و لازم است در این خصوص بازنگری صورت پذیرد و این موضوع خصوصاً درطرح توسعه پروژه در train(3,8) لحاظ گردد تا این پروژه عظیم ملی علاوه بر انطباق با استانداردهای مهم جهانی، قابلیت پهلوگیری، مهاربندی و سرویس دهی به شناورهای پهن پیکر و فوق پیشرفته ای همچون q-flex type و q-max را داشته باشد.