در راستای دستیابی به هدف مورد نظر تحقیق دو پرسش مطرح شد: 1- آیا رابطه معنا داری میان آموزش تکنیکهای نوشتار روایی همراه با اجرای برنامه خواندن نیمه گسترده و پیشرفت مهارت نوشتار روایی زبان آموزان وجود دارد؟ 2- آیا رابطه معناداری میان آموزش تکنیکهای نوشتار روایی و پیشرفت این نوع نوشتار در زبان آموزان وجود دارد؟ به منظور یافتن پاسخ پرسشهای فوق فرضیه های زیر مطرح شد: 1- هیچ رابطه معناداری میان آموزش تکنیکهای نوشتار روایی همراه با اجرای برنامه خواندن نیمه گسترده و پیشرفت مهارت نوشتار روایی زبان آموزان efl وجود ندارد. 2- هیچ رابطه معناداری میان آموزش تکنیکهای نوشتار روایی و پیشرفت این نوع نوشتار در زبان آموزان efl وجود ندارد. جامعه آماری این تحقیق در برگیرنده دو گروه زبان آموز ایرانی در سطح متوسط و رده سنی 25-15 سال بود. در این تحقیق یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل شرکت داشتند. در گروه آزمایش که شامل بیست زبان آموز بود، ابتدا تکنیکهای نوشتار روایی آموزش داده شد. سپس اهمیت خواندن گسترده رمان، داستان کوتاه و ... در یادگیری زبان خارجی توضیح داده شده و زبان آموزان تشویق به خواندن کتابهای مدرجی شدند که از توانش زبانی آنها ساده تر بود. در گروه کنترل که بیست و شش زبان آموز شرکت داشتند، فقط تکنیکهای نوشتار روایی آموزش داده شد. هر دو گروه ملزم به نوشتن سه نوشتار روایی در طول ترم شدند. نوشتارهای روایی زبان آموزان دو کلاس توسط دو مصحح و بر مبنای پنج معیار تصحیح شد. داده ها جهت بررسی های آماری به نرم افزار spss داده شد. به منظور تحلیل داده ها و دستیابی به پاسخ پرسشها از anova و نیز آمار توصیفی استفاده شد. در این تحقیق مشاهده شد که رویکرد خواندن نیمه گسترده کتابهای مدرج تأثیر چشمگیری در پیشرفت فراگیری مهارت نوشتار زبان آموزان دارد. نتایج تحقیق نشان می دهد که رویکرد خواندن گسترده همزمان با آموزش تکنیکهای مهارت نوشتار روایی تأثیر بسزایی در پیشرفت توانایی نوشتار روایی زبان آموزان ایرانی دارد. یافته های این تحقیق می تواند در حیطه های مختلف تدریس زبان خارجی مانند روش تدریس و تهیه و تدوین مطالب درسی مفید باشد. مدرسین زبان و نیز طراحان برنامه های درسی می توانند از آثار مثبت خواندن گسترده داستان کوتاه، رمان، مجله و ... در بهبود بخشیدن به جنبه های مختلف مهارتهای زبانی بهره برند.