پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی(حافظه فعال و بازداری پاسخ) بر بهبود کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املا پایه سوم دبستان انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، دانشآموزان دختر پایه سوم ابتدایی مبتلا به ناتوانی یادگیری املا شهر اصفهان در سال تحصیلی90-89 بود. به منظور انجام پژوهش، 45 دانش آموز با ناتوانی یادگیری املا به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل). روش پژوهش از نوع آزمایشی بود. مداخلات مربوط به آموزش کارکردهای اجرایی (حافظه فعال و بازداری پاسخ) بر روی گروههای آزمایش به شکل گروهی انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق آزمون عصب _ روان شناختی نپسی (nepsy)، مقیاس هوش کودکان وکسلر و چک لیست شناسایی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املا بود. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته های پژوهش نشان داد که تاثیر آموزش کارکردهای اجرایی بر کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان با ناتوانی یادگیری املا معنادار می باشد (001/0 p). همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد، از بین دو روش آموزش کارکردهای اجرایی (حافظه فعال و بازداری پاسخ) هیچ یک بر دیگری برتری نداشته و هر دو سهم برابر در بهبود کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املا داشته اند.