فرآیند هیدروفرمینگ ورق یکی از فرآیندهای شکل دهی می باشد که در آن یکی از اجزای قالب، سنبه یا ماتریس، با سیال فشرده جایگزین می شود. بکارگیری سیال برای ایجاد تغییر فرم دارای مزایای متعددی می باشد، از جمله منجربه افزایش کیفیت سطح، دقت ابعادی، عمق کشش و ... در قطعه می گردد. همچنین در قالب های هیدروفرمینگ مواردی مانند برخورد و سایش اجزاء وجود ندارد. بنابراین عمر قالبهای هیدروفرمینگ نسبت به روش های متداول بیشتر است. در این پایان نامه تاثیر پارامترهای فرآیند در شکل دهی قطعه کارتر خودرو به عنوان یک قطعه پیچیده صنعتی با استفاده از روش هیدرفرمینگ به صورت آزمایشگاهی و شبیه سازی اجزای محدود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور استفاده از فشار سیال ثابت و متغیر در هیدروفرمینگ قطعه مورد نظر بررسی گردید و نشان داده شد که امکان شکل دهی قطعه سالم با بکارگیری فشار سیال ثابت میسر نیست و منحنی فشار – جابجایی مناسب برای شکل دهی آن تعیین گردید. همچنین نیروی گیر و شکل ورق اولیه به عنوان دیگر پارمترهای موثر در فرآیند شکل دهی مورد مطالعه قرار گرفتند و طی آن نیروی ورق گیر مناسب برای شکل دهی قطعه مورد نظر بدست آمد و نیز نشان داده شد که استفاده از شکل ورق اولیه مناسب موجب کاهش تغییرات ضخامت قطعه و کاهش نیروی شکل دهی در این روش می گردد.