در بورس های صاحب نام، سالانه شرکت های زیادی برای اولین بار مبادرت به عرضه عمومی سهام خود می نمایند. لیکن یکی از مسائلی که در این زمینه با آن رو به رو هستند، ناهنجاری هایی چون بازده کوتاه مدت زیاد و افت قیمت در بلند مدت است. به بیان ساده تر بازده بلند مدت عرضه اولیه کمتر از بازده بازاراست و بازده کوتاه مدت آن بیشتر از بازده بازار می باشد. با توجه به اینکه بازده کوتاه مدت و افت قیمت در بلند مدت، رایج تر هستند لذا مورد توجه بسیاری از پژوهشگران واقع شده اند. در این تحقیق ناهنجاری کوتاه مدت عرضه اولیه سهام مورد بررسی قرار گرفته و به دنبال آن بوده است تا به این سوال پاسخ دهد: آیا نسبت های مالی اثر قابل ملاحظه ای بر بازده غیر عادی کوتاه مدت عرضه های اولیه دارند؟ در مطالعات گذشته عموماً دوره کوتاه مدت در ایران یک ماهه و سه ماهه در نظر گرفته شده است در حالیکه امروز در دنیا این دوره بسیار کوتاه و گاهی فقط یک روز می باشد.در این تحقیق دوره کوتاه مدت به ترتیب: بیست روز ، یک ماه، دو ماه و سه ماه بعد از عرضه اولیه در نظر گرفته شده است. ضمناً آزمون اسمرینوف کولموگوروف برای تعیین نرمال بودن داده ها و آزمون دوربین- واتسن برای تعیین خود همبستگی بین متغیر ها مورد استفاده قرار گرفته و از رگرسیون های خطی و غیر خطی برای بررسی هرچه بهتر این رابطه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که عرضه های اولیه سهام در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره تحقیق دارای بازدهی غیر عادی افزایشی می باشد. بطوریکه میزان این بازدهی در 20 روز بعد از عرضه 13 %، در یک ماه بعد از عرضه 15 %، در دو ماه بعد از عرضه 22 % و در پایان سه ماه دارای 29 % بازده غیر عادی بوده است. با توجه به آزمون های انجام شده در مورد فرضیه های مذکور در این تحقیق در سطح معنی داری 95 % رابطه خطی بین نسبت های مالی و بازده عرضه اولیه سهام وجود ندارد و یا ضعیف تر از رابطه غیر خطی است . همچنین ضریب تعیین روابط غیر خطی نیز قابل ملاحظه نبود، در نتیجه با توجه به معادلات خطی و غیر خطی انتخاب شده در تحقیق و آزمون های صورت گرفته می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که هیچگونه رابطه قوی بین نسبت های مالی و بازده سهام وجود ندارد.