این پژوهش در پنج فصل شامل بررسی تاریخچه و تحلیل عناصر داستان بیژن و منیژه به عنوان نمونه ای موفق از داستان سنتی به همراه مقایسه ی این عناصر در داستان مدرن و معاصر است. داستان بیژن و منیژه یک داستان حماسی است که با چاشنی عشق? رنگ و بوی غنایی گرفته و در حماسه ی ملی نمود یافته است. این داستان به همراه ویس و رامین جزء میراث داستانی اشکانیان است. بیژن و منیژه به خاندان گودرز مربوط می شود که درمرو سکونت داشته اند و داستان مستقلی بوده که محصول و سروده ی دوران جوانی و ناپختگی فردوسی است که از لحاظ ساختار داستانی و زبانی این امر کاملاً روشن است. در این داستان همه ی عناصر یک داستان مدرن را با شدت و ضعف می توان یافت. این داستان از جمله داستان های سنتی می باشد که عناصر داستان در آن به نسبت دیگر داستان های سنتی پر رنگ تر و موفق تر است اما از حیث عناصر داستان (شخصیت پردازی ?زمان ومکان? فضا ورنگ ? مضمون و تم) از داستان مدرن و معاصر ضعیف تر است. به دلیل در هم تنیدگی عناصر داستان و توفیق فردوسی در کاربرد برخی عناصر داستانی مثل: شخصیت پردازی? دیالوگ? لحن و طرح داستان و همچنین به هم پیوسته بودن حوادث و روابط مستقیم و علی و معلولی بودن آن ها داستانی موفق و قوی می باشد? چنانکه در دو بخش عناصر داستان و مقایسه ی عناصر داستان بررسی و تحلیل شده است. فردوسی در کاربرد عناصر شخصیت پردازی، دیالوگ، لحن و طرح داستان از دیگر عناصر داستان مثل: زمان ومکان، فضا و رنگ، زاویه ی دید، مضمون و تِم موفق تر بوده است.