رفتارهای جنسی بشر از جمله رفتارهایی است که در تمامی مکاتب فکری اعم از بشری و الهی و در اعصار مختلف تاریخ مورد توجه واقع گردیده است. اسلام نیز از این امر مستثنی نیست و با توجه به نگرش خاص خود به انسان و جامعه، هر گونه رابطه ی جنسی خارج از علقه ی نکاح را ممنوع و جرم تلقی نموده است. این در حالی است که سایر مکاتب علمی و حقوقی در پی رسمیت بخشیدن به روابط آزاد جنسی هستند. برای درک چرایی مقابله ی سرسختانه ی اسلام با روابط آزاد جنسی و برخورد سهل گیرانه ی سایر مکاتب با آن ناچار به آشنایی با مبانی این رفتارهای جرم انگاری شده در اسلام هستیم. بنابر این در این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ این سوال هستیم که مبنای اسلام و به تبع آن، حقوق ایران در جرم انگاری روابط جنسی آزاد چیست؟ و مفروض می داریم که این روابط تنها به دلایل اخلاقی است که هدف جرم انگاری قرار گرفته-اند. ضرورت انجام این پژوهش نیز از آنجا ناشی می شود که تبیین درست و مستدل مبانی جرم انگاری در بزه های مختلف موجب راهنمایی قانونگذار جهت اتخاذ مواضع صحیح در برابر آن بزه ها خواهد شد. بنابر یافته های این پژوهش، شریعت اسلام در برای جرم انگاری بزه های جنسی مختلف از اصول اخلاق و ضرر به صورت توأمان بهره جسته است و آن چه سبب افتراق این بزه ها به لحاظ مبنایی از یکدیگر می شود نوع نگاه به اصل ضرر است. این تفکیک در مبانی جرم انگاری که سبب تفکیک عناوین مختلف بزه های جنسی نیز هست، به لحاظ عملی نیز تبعاتی در پی دارد که از ادله ی اثبات و تحقیقات مقدماتی تا اجرای مجازات گسترده است. در عین حال سیاست جنایی اسلام صرفاً در پی جرم انگاری و برخورد قهر آمیز با این جرائم نبوده بلکه بیشتر به دنبال اصلاح جامعه و پیش گیری از این جرائم است.