چکیده : شناسایی آسیب پذیری بافت فرسوده شهری در سوانح طبیعی منجر به بحران، نقش قابل ملاحظه ای در کاهش خسارات وتلفات ناشی از آن خواهد داشت. بدین منظور ضروری است پیش از سانحه نسبت به شناسایی مولفه های آسیب پذیری بافت فرسوده در دو بعد فیزیکی وانسانی اقدام گردد. در این پژوهش مورد نظر است که محله مرکزی شهر ایذه با توجه به ویژگی های آن به لحاظ عملکرد ودر شرایط بحرانی مورد مطالعه قرارگرفته است. جمعیت زیاد شهر ایذه وسکونت بیشتر مردم این شهر در مناطق دارای بافت فرسوده وهمچنین موقعیت جغرافیایی این شهر یعنی قرار گرفتن در یک محیط بسته ومحصور بین کوهها که آبهای جاری از این کوهها (به ویژه در جنوب وجنوب غرب) با شیب زیاد به صورت پنج رودخانه فصلی از بین محله های مسکونی می گذرد وبارش های رگباری وناگهانی که مدام اتفاق می افتد وقرار گرفتن در مسیر گسل معروف زاگرس موجب شده تا توجه به راهکارهای لازم برای کاهش اثرات بلایای طبیعی ضروری بوده مطالعات لازم انجام گیرد. بدین منظور با در نظر داشتن ویژگی های فضا وتوده محدوده مورد مطالعه نسبت به استخراج ویژگی های عملکردی در شرایط بحرانی اقدام وپس از طبقه بندی آن ها نهایتاً نسبت به تعیین آسیب پذیری بافت فرسوده واقع در این محله در برابر سوانح احتمالی غالب (سیل و زلزله) پرداخته شده است. خروجی این پژوهش شامل تعیین مولفه های آسیب پذیری ونیز تعیین کیفی میزان آسیب پذیری بخش مورد مطالعه ونیز پیشنهاد راهکارهای لازم می باشد. واژه های کلیدی : آسیب پذیری- شهر- مدیریت بحران- سوانح- بافت فرسوده- ایذه