امروزه مطالعه در مورد جذب فلزات سنگین در موجودات آبزی به دلیل افزایش این فلزات در اثر فعالیت های انسانی و سرازیر شدن آن به محیط های آبی تشدید شده است. درک اثرات سمی فلزات بر ماهیان مشکل است به این دلیل که ماهیان مهاجرت طولانی دارند، بنابراین غلظت و طول دوره در معرض قرار گرفتن به فلزات، در سیکل زندگی ماهیان متفاوت می باشد. هدف از این تحقیق پایش غلظت کادمیوم، مس، روی، سرب و کروم در بافت های کبد، کلیه، آبشش، روده و عضله در دو گونه ماهی آب شیرین، کپورچه (carassius gibelio)، و اردک ماهی (esox lucius) و تعیین روابط بین گونه های ماهی و مقایسه تجمع زیستی این فلزات در سایزهای مختلف در دو گونه است. برای این منظور نمونه گیری از ماهیان فوق در تابستان 1388در تالاب بین المللی انزلی انجام گرفت. غلظت فلزات سنگین بین گونه های مختلف ماهی و همچنین بین بافت های مختلف ماهی ها متفاوت بود. غلظت بالایی از فلزات سنگین در گونه های ماهی و بافت های ماهی مشاهده شد. بیشترین تجمع در بافت کبد اردک ماهی و کمترین تجمع در بافت عضله اردک ماهی مشاهده گردید. نتایج نشان می دهد که تجمع فلزات سنگین بین دو گونه به صورت روی> مس> سرب> کروم> کادمیوم می باشد، به استثناء الگوی پراکنش فلزات در کبد کپورچه فلز کروم تجمع بیشتری نسبت به فلز سرب داشته است. همچنین الگوی تجمع غلظت فلزات سنگین در نمونه های بافت بین دو گونه به صورت کبد>کلیه>آبشش> روده>عضله می باشد ، به استثناء فلز سرب که در کلیه تجمع بیشتری داشته است. اختلاف آماری معنی داری بین غلظت فلزات سنگین در آبشش و روده در دو گونه مشاهده نشد. بین دو سایز مختلف در هر دو گونه اختلاف آماری معنی داری بین فلزات و بافت های مختلف مشاهده نشد. در این تحقیق غلظت کادمیوم، مس، روی، سرب و کروم در عضله دو گونه ماهی در دو سایز مختلف به منظور بررسی امکان انتقال فلزات در جمعیت های انسانی از طریق مصرف ماهی از تالاب انزلی مورد بررسی قرار گرفت، نتیجه این تحقیق نشان می دهد که میزان غلظت فلزات سنگین در عضله دو گونه ماهی کمتر از استاندارد های جهانی از جمله سازمان بهداشت جهانی، سازمان خوار و بارکشاورزی و انجمن تحقیقات دارویی و بهداشت ملی استرالیا برای مصرف انسان می باشد.