منطقه مورد مطالعه در شمال غرب شهرستان ابهر واقع بوده و بخشی از زون ایران مرکزی می باشد. سنگ های آتشفشانی در کمربند ماگمایی ارومیه-دختر واقع اند. گرانیت سروجهان با سن احتمالی پرکامبرین درون سازند کهر در منطقه سروجهان نفوذ کرده است. این گرانیت نسبت به گرانیت های جوانتر رنگ کاملا روشنتری دارد. گرانیت کاملاً روشن سروجهان دارای ماهیت کالکوآلکالن و از نوع گرانیت تیپ a بوده و مربوط به محیط های ریفت می باشد و از نظر محل تشکیل مربوط به قسمت فوقانی گوشته تحتانی بوده، مکانیسم تشکیل بدین صورت است که ماگمای بازیک که از گوشته فوقانی نشات می گیرد به سمت بالا صعود کرده و موجب ذوب پوسته می گردد. علاوه بر گرانیت های پرکامبرین سروجهان، توده نفوذی کوچک وجوانتری در جنوب شرق منطقه سروجهان وجود دارد که ترکیب سنگ شناسی آن شامل گرانیت، گرانودیوریت، دیوریت و سینودیوریت بوده و دارای ماهیت کالکوآلکالن و از نوع گرانیت تیپ i هستند و مربوط به محیط های کمان آتشفشانی می باشند. بافت های موجود در سنگ های آذرین درونی منطقه مانند بافت پرتیتی و بافت میرمکیتی می تواند به ترتیب حاکی از عمق کم توده ها و متاسوماتیسم باشد. ترکیب سنگ های آتشفشانی شامل بازالت، آندزیت، ریوداسیت و سنگ های آذرآواری است و دارای ماهیت کالکوآلکالن و مربوط به محیط فرورانش هستند. به نظر می رسد گدازه های منطقه از ذوب بخشی گوه گوشته ای که در اثر تماس سیالات مشتق شده از پوسته اقیانوسی فرورونده، از عناصر کمیاب غنی شده اند، منشا گرفته باشد. وجود بافت های غیر تعادلی همچون بافت غربالی وبلورهای با حاشیه خلیج مانند در سنگ های بیرونی منطقه ممکن است ناشی از فرآیند اختلاط ماگمایی باشند