با توجه به اهمیت شادی در زندگی زنان و از آنجا که امروزه شیوع افسردگی در زنان بیش تر از مردان است و از سوی دیگر سهم اصلی تربیت کودکان در همه جوامع بشری به عهده زنان است؛ این پژ‍وهش بر آن شده که از طریق انجام یک فعالیت علمی و دقیق میزان شادمانی زنان را ارزیابی کرده، عوامل همبسته آن را شناسایی نماید. روش به کار گرفته شده در تحقیق حاضر همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه زنانی را شامل می شود که ساکن شهرضا و در دامنه سنی 20 سال تا 80 سال قرار داشته و بر اساس نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 تعداد آنها برابر با 37342 نفر بود. روش و طرح نمونه برداری، نمونه گیری سهمیه ای بود. تعداد حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 384 نفر تعیین شد. ابزار سنجش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد، فرم کوتاه هوش هیجانی بار – اون و فرم کوتاه آزمون پنج عاملی شخصیت اولیور و جان بود. ابزار سنجش سایر متغیرها از جمله سرمایه اجتماعی، سرمیه فرهنگی و اوقات فراغت پرسشنامه ای بود که بر اساس نظریات ارائه شده در این زمینه و پژوهش های انجام شده تنظیم گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون،های واریانس و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که به جز عوامل عینی، بین همه متغیرها با شادی رابطه معناداری وجود داشت. نتایج رگرسیون همزمان نیز نشان داد که از بین 15 متغیر مورد بررسی تنها برون گرایی، روان رنجوری، وجدان گرایی، هوش هیجانی، سرمایه فرهنگی، دینداری، میزان درآمد و وضعیت تحصیلات قادر به پیش بینی معنی دار شادمانی بودند و همه متغیرهای وارد شده در مدل 39 درصد از شادی زنان را تبیین می کند. نتایج نشان می دهد که عوامل شخصیتی بیش از عوامل عینی م‍وثر بر شادی زنان بوده اند و در بین عوامل شخصیتی، روان رنجوری موثرترین عامل بوده است.