چکیده : این پایان نامه با روش توصیفی _تحلیلی نظام توزیع فضایی- مکانی مراکز آموزشی شهر بهبهان را مورد مطالعه قرار می دهد.در همین راستا ابتدا نظریه های رایج مکانیابی مانند نظریه سیستمی،مکان مرکزی و مدل جاذبه، همچنین معیارهای مکانیابی مطلوب(سازگاری، آسایش،کارآیی، مطلوبیت ، سلامتی و ایمنی) و روش های کمی و کیفی در ارزیابی کاربریهای شهری ارائه شده است .سپس در محیط arc gis نقشه رقومی شهر، مراکز آموزشی و لایه های اطلاعاتی مورد نیاز تهیه، و با توجه به ضوابط و معیارهای شهرسازی، شبکه دسترسی و نظام همجواری ها مراکز آموزشی مورد تحلیل و ارزیابی فضایی- مکانی قرار گرفته است.از نظر شعاع دسترسی ابتدا مراکزآموزشی به تفکیک مقاطع تحصیلی و جنسیت با شعاع 500، 1000و 1500متری و موقعیت نسبت به محله،برزن و ناحیه ارزیابی شده است . از نظر شبکه دسترسی با توجه به معابر اصلی و فرعی تحلیل شده اند و همجواریها به صورت سه گروه سازگار،نیمه سازگار و ناسازگاربا مراکز آموزشی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. از نظر توزیع فضایی تمرکز قابل توجهی از مراکز آموزشی ابتدایی در محلات 1، 3، 10، و 15دیده می شود. در مقابل 8 محله دیگر شهر یا 33درصد کل محلات شهری، فاقدهر گونه مرکز آموزش ابتدایی هستند.نظام توزیع مراکز راهنمایی و متوسطه از الگوی به مراتب نامتعادل تری برخوردار است.بطوریکه در یک ناحیه(ناحیه1)5/37درصد از مراکز آموزشی مکانیابی شده است. از نظر موقعیت نسبت به شبکه دسترسی45درصد از مراکز ابتدایی و 46درصد از مراکز راهنمایی با شریان های اصلی همجوار هستند. در همین حال 46درصد از کل مراکز ابتدایی و راهنمایی نیزدر همجواری شریانهای فرعی درجه 2مکانیابی شده اند.از نظر الگوی همجواری43 درصدکل مراکزآموزشی شهردر وضعیت کاملاَ ناسازگار مکانیابی شده اند. نتایج حاصل از این مطالعات حکایت از توزیع فضایی نامناسب، شعاع دسترسی نامطلوب و همجواری های ناسازگار مراکز آموزشی دارد . واژگان کلیدی: توزیع فضایی، مراکز آموزشی، مکان یابی ،شهربهبهان