شیمی ایمیدازول ها با چند گروه آریل در موقعیت های مجاور از پیش از سال 1980 تا کنون مورد بررسی قرار گرفته است. اما در دهه گذشته پیشرفت های قابل ملاحظه ای هم از نظر روش های سنتزی و هم از نظر ارزیابی های بیولوژیکی برای این مشتقات رخ داده است. با این وجود طرح ها و روش های متعددی برای انجام مناسب سنتز این ترکیبات باید به کار گرفته شود و هنوز کار زیادی باید در این زمینه صورت پذیرد. به منظور طراحی و گسترش شیوه های سنتزی کاربردی و عملی برای تعدادی از این ترکیبات و هم خانواده های آن ها مطالعات بیولوژیکی انجام شده است و اهمیت این ترکیبات در پزشکی و ساخت داروها روز به روز نمایان تر می شود. امروزه تلاش برای بررسی و تحقیقات در این حوزه از شیمی آلی- سنتزی شامل اپتیمایز کردن شیوه های شناخته شده از یک طرف و توسعه رهیافت های سنتزی مفید از طرف دیگر در حال انجام است. در برنامه ریزی های آینده باید جهت گیری به سمت توسعه شیوه های موثر برای واکنش های چند جزئی با انتخاب پذیری بالا باشد. در صورت تحقق این هدف می توان باعث کاهش و یا حذف استفاده و تولید مواد خطرناک شد. برای بهینه سازی فرایند و تولید محصول نهایی باید واکنش ها به سمت استفاده از کاتالیست های ارزان، سازگار با محیط زیست و انجام تحت شرایط دمای محیط پیش روند.