در چند دهه اخیر، توجه محققین بسیاری به استراتژی های ارتباطی جلب شده است. تحققیقات دراین رابطه عمدتا بر تاثیر تدریس استراتژی های ارتباطی در کلاس های زبان دوم تمرکز داشته است. سوالی که نیاز به مداقه بیشتر دارد این است که آیا استراتژی های ارتباطی، همان طور که حامیان آنها ادعا می کنند، موفق عمل کرده اند یا نه. فعالیت ها نیز موضوعی جدانشدنی از آموزش زبان دوم هستند. با هدف تعیین اثر تدریس استراتژی ها و نوع فعالیت بر گفتار به زبان دوم، این مطالعه به بررسی تاثیر تدریس استراتژی های ارتباطی و نوع فعالیت بر کفتار فراگیران متوسط ایرانی با توجه به پیچیدگی، صحت، و روانی گفتار پرداخته است. فراگیران متوسط زبان انگلیسی در آموزشگاههای زبان اصفهان جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. پس از برگزاری امتحان تعیین سطح آکسفورد و مصاحبه، 40 نفر به عنوان شرکت کنندگان در این تحقیق انتخاب شدند. این فراگیران به صورت اتفاقی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه آزمایشی 8 درس در رابطه با استراتژی ها تدریس شد، در حالی که فراگیران در گروه کنترل تحت آموزش خاصی در رابطه با استراتژی ها قرار نگرفتند. در هر گروه، 10 نفر فعالیت راهنمایی و 10 نفر فعالیت بازگویی را انجام دادند. نتایج به دست آمده از دو سری تی-تست و یک آنالیزواریانس دوسویه نشان داد که پیچیدگی، صحت، و روانی گفتار در اثر تدریس استراتژی ها بهبود یافته است ونوع فعالیت تاثیر قابل توجهی بر پیچیدگی و صحت گفتارداشته، در حالی که تاثیرآن بر روانی گفتاربسیار کم است. نتایج همچنین مشخص کردند که هیچ گونه رابطه ای بین تدریس استراتژی ها و نوع فعالیت وجود ندارد. یافته های این مطالعه موید معرفی و اجرای استراتژی های ارتباطی است و در بر گیرنده نکات آموزشی در رابطه با استفاده از فعالیت ها در کلاس های آموزش انگلیسی به عنوان زبان دوم می باشد.