هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری، سلامت روان، پرخاشگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی خانواده های طلاق و عادی شهر اهواز با کنترل طول مدت طلاق و وضعیت اجتماعی-اقتصادی می باشد. جامعه آماری این مطالعه را تمام دانش آموزان دختر دبیرستانی خانواده های طلاق و عادی شهر اهواز در سال تحصیلی 89-1388 تشکیل داده است. از این جامعه آماری، نمونه ای به تعداد 44 نفر، با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و 44 نفر نیز از فرزندان عادی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه تاب آوری کونور-دیویدسون (cd-ris)، پرسشنامه سلامت روان (ghq)، پرسشنامه پرخاشگری(aai) و معدل سال تحصیلی 89-1388 استفاده شد. در ضمن، برای تحلیل داده ها از روش مانکوا استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری(mancova) نشان داد که بین تاب آوری دخترهای خانواده های طلاق و عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. سلامت روان دخترهای خانواده های طلاق پایین تر از خانواده های عادی بود. همچنین، در خرده مقیاس های سلامت روان نیز اضطراب و افسردگی دخترهای خانواده های طلاق بالاتر از دخترهای خانواده های عادی بود. کارکرد اجتماعی دخترهای خانواده های طلاق پایین تر از خانواده های عادی بود، ولی علایم جسمانی دخترهای خانواده های طلاق بالاتر از خانواده های عادی نبود. به علاوه، پرخاشگری دخترهای خانواده های طلاق بالاتر از خانواده های عادی نبود. در خرده مقیاس های پرخاشگری نیز خشم و عصبیت دخترهای خانواده های طلاق بالاتر از خانواده های عادی بود ولی تهاجم و توهین و لجاجت و کینه-توزی دخترهای خانواده های طلاق بالاتر از خانواده های عادی نبود. و بالاخره، عملکرد تحصیلی دخترهای خانواده های طلاق پایین تر از خانواده های عادی بود.