اصول عملیه مجموعه دستورالعمل هایی است که شارع مقدس فراروی مکلفین قرار داده تا به هنگام شک و تردید در حکم واقعی مورد لحاظ قرار گیرد بنابراین مجرای این اصول زمانی است که شخص دچار شبهه و تردید شود. اصول عملیه بویژه دو اصل استصحاب و برائت در کتاب شرح لمعه در مبحث عقود و ایقاعات کاربرد فراوانی دارد اما دو اصل احتیاط و تخییر به معنای اصطلاحی اصولی در حوزه ی عقود و ایقاعات کاربرد چندانی نداشته است. از آنجا که قوانین موضوعه ی جمهوری اسلامی برگرفته از دیدگاه و نظرات مشهور فقهاء بوده است بنابراین اصول عملیه جایگاه ویژه ای را در حقوق مدونه ی جمهوری اسلامی ایران دارد. این نوشتار با مطالعه ای تطبیقی در دو حوزه ی فقه و حقوق به بررسی کاربرد اصول عملیه در عقود و ایقاعات با اتکاء به کتاب شرح لمعه و قانون مدنی پرداخته است. کلید واژه ها: اصول عملیه – عقد – ایقاع – شک