در این پژوهش، ابتدا نانوذرات سوپر پارامغناطیسfe3o4 به روش هم رسوبی معکوس سنتز شدند و سپس اندازه ذرات با استفاده از روش تفرق دینامیکی نور و روش پراش اشعه ایکس تخمین زده شد. مورفولوژی نانوذرات نیز توسط دستگاه میکروسکوپ الکترونی عبوری مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس، شبکه ی هیدروژل کیتوسان به دو روش متفاوت، الف. اتصال عرضی کیتوسان با فرمالدهید و ب. تشکیل کمپلکس حدواسط کربوکسی متیل کیتوسان آماده سازی شد. نتایج به دست آمده از طیف تبدیل فوریه مادون قرمز نشان داد که تشکیل شبکه ی هیدروژل با استفاده از روش اول کیفیت بهتری را به دست می دهد. شرایط سنتز هیدروژل، نظیر دما، ph، میزان عامل اتصال دهنده عرضی و قدرت یونی نیز بهینه سازی شد. هیدروژل تشکیل شده بمنظور جداسازی آلبومین سرم گاوی در شرایط بهینه مورد استفاده قرار گرفت. متعاقبا، برای استفاده از آن در جداسازی پروتئین ها، نانوذرات fe3o4 بر روی شبکه ی هیدروژل تثبیت شدند و نوسط میکروسکوپ نیروی اتمی و زتا پتانسیل نشان داده شد. جداسازی bsa توسط شبکه ی هیدروژل – نانوذره انجام شد و به طور کامل مورد ارزیابی قرار گرفت. در این خصوص، شرایط برای دستیابی به بیشترین راندمان جداسازی تخمین زده شد. نتایج نیز یک مقدار قابل توجه از راندمان جداسازی با استفاده از شبکه ی هیدروژل – نانوذره، در رابطه با شبکه ی هیدروژل کیتوسان را نشان داد. علاوه بر آن، این فرایند جداسازی بسیار راحت می باشد و در نمونه ی شبکه ی هیدروژل – نانوذره، بعلت استفاده از یک آهن ربای ساده برای جداسازی موثر می باشد.