چکیده: هدف اصلی این پژوهش، بررسی مسئله تحریم های بین المللی علیه ایران از سوی غرب و کنش سلبی ایران به این تحریم ها است. مسئله ای است که از سال 2002 به این سو به چالشی اساسی میان ایران و غرب مبدل گردیده است. استدلال این نوشتار آن است که غربی ها با تحریم های گوناگون سعی در مجاب سازی ایران در راستای اهداف راهبردی خود دارند. در عین حال، ایران نه تنها در برابر این تحریم ها از خودکنش ایجابی نشان نداده، بلکه؛ به راهبرد کنش سلبی روی آورده است. در واقع، کشور های غربی و بخصوص آمریکا و اروپا در برخورد با ایران همواره بر ارزش های غربی همچون پیشینه سازی امنیت اسرائیل، مهار ایران ، نادیده گرفتن حقوق هسته ای ایران، تاکید داشته اند .درمقابل، ایران هم اعمال و تشدید این تحریم ها را عامل بی ثباتی سیاسی، وتشدید کاهش ضریب امنیت ملی خود می داند. لذا، در این پژوهش سعی شده ، تا این مبحث را در ورای نظریه سازه انگاری روانشناختی مورد کندوکاو قرار دهند.چرا که از منظر سازه‏انگاری روانشناختی، کنش ایران در برابر فشارهای غرب و مجازات‏های بین‏المللی در قاموس غرور و منزلت ایرانی-اسلامی قابل تبیین است.

در پ‍ژوهش حاضر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در عراق پس از صدام مورد مطالعه قرار می گیرد. با حمله آمریکا و متحدانش به عراق در سال 2003، رژیم بعث عراق سرنگون گردید و عراق جدیدی با ساختار سیاسی نوینی شکل گرفت. با تغییر ساخت قدرت و حکومت عراق، زمین? حضور و نفوذ بازیگران منطقه ای از جمله ایران و ترکیه در این کشور فراهم شد و این پرسش ها مطرح می شود جمهوری اسلامی ایران و ترکیه چه سیاستی را در قبال عراق پس از صدام اتخاذ کرده اند و در پی کسب چه اهدافی می باشند؟ به نظر نویسنده، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق پس از صدام بر مبنای همکاری و ائتلاف است. جمهوری اسلامی ایران در راستای افزایش گستر? نفوذ خود و کاهش تهدیدات ناشی از تحولات عراق بر امنیت ملی خود، بر تحکیم و تثبیت جایگاه شیعیان در ساختار سیاسی عراق و تقویت دولت مرکزی آن کشور تاکید می کند. در مقابل سیاست خارجی ترکیه در عراق بر مبنای تقابل و منازعه با دولت فعلی عراق است. ترکیه در راستای کاهش تهدیدات ناشی از تنش های قومی - مذهبی بر امنیت ملی این کشور از تشکیل دولت سکولار حمایت می کند تا بدین وسیله بسترهای لازم را برای گسترش نفوذ خود در عراق فراهم کند؛ بنابراین، ترکیه در پی طراحی و مهندسی صحن? سیاسی عراق است.

وقوع بیداری اسلامی در سال 2011 میلادی در مهم ترین منطقه از جهان اسلام و تداوم اعتراضات در عربستان سعودی، اردن و بحرین و احتمال گسترش آن به دیگر کشورهای عرب، موجب به هم خوردن مرزبندی های قدرت، نظم و امنیت منطقه ای خاورمیانه شده است. از این رو، مهم ترین سوال این پژوهش این بوده است که چگونه انقلاب های عربی بر شکل گیری نظم های امنیتی جدید خاورمیانه تأثیر دارد؟ و چه صورت بندی از نظم و امنیت در این حوزه جغرافیایی در حال شکل گیری است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت پس از تحولات اخیر در خاورمیانه امکان شکل گیری یک نظم پسااستعمارگرایانه وجود دارد.

نگاهی کوتاه به کلاس های آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه های ایران ما را بدین نتیجه گیری سوق می دهد که محیط یادگیری این کلاس ها بیشتر تحت تاثیر باورهای عینی گرای سنتی قرار دارند. نظریات ساخت گرایی اجتماعی که مشوق یادگیری عمیق و تفکر انتقادی بوده و در آماده سازی دانشجویان برای ورود به دنیای مدرن کارآمدتر عمل می کنند به عنوان راه حل معرفی می شوند. در گام بعدی، عرصه تحقیق در محیط های یادگیری معرفی می شود تا در اثبات عینی گرایی بودن محیط روانی و اجتماعی کلاس های آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه های ایران به ما کمک کند و از دیگر سو میزان دوری این محیط ها را از محیط های یادگیری کاملا ساخت گرا معین کند. نزدیک ترین ابزار موجود در این عرصه که می تواند این مطالعه را در نیل به اهداف خویش یاری رساند، پرسش نامه محیط های یادگیری ساخت گرایی (یا cles) می باشد. مشکل اینجاست که این پرسش نامه برای ارزیابی محیط های یادگیری کلاس های علوم و ریاضی طراحی شده و برای استفاده از آن در کلاس های آموزش زبان انگلیسی نیازمند اعمال تغییرات و اثبات روایی و پایایی آن یرای این کلاس ها می باشیم. پس از اعمال تغییرات ظاهری و اولیه، نسخه اول این پرسش نامه بین 311 دانشجوی ایرانی رشته آموزش زبان انگلیسی و 10 استادیار رشته زبان شناسی کاربردی توزیع شد. دانشجویان به فرم واقعی و آرمانی این پرسش نامه پاسخ دادند در حالی که اساتید به ارایه نظرات خود درباره این ابزارپرداختند. با وارد کردن داده های کمی و تحلیل آنها در نرم فزار spss در طی فرایندهای تحلیل عامل، تعداد گزینه های موجود در پرسش نامه از 30 گزینه به 25 تقلیل یافت. این بخش با داده های کیفی جمع آوری شده در بین اساتید هم خوانی دارد. آنها خواستار پرسش نامه ای کوتاه تر بودند و فرایندهای کمی نیز در این جهت پیش رفتند. پایایی این ابزار نیز مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت ابزاری تهیه شد که cles-elt نامیده شد. با استفاده ز این ابزار،مشخص شد که تفاوت معناداری بین محیط کلاسی آرمانی و واقعی دانشجویان وجود دارد. به دیگر کلام دانشجویان ما از محیط های یادگیری کلاس های خود راضی نبوده و این دلیل دیگری است بر اثبات عینی گرا بودن محیط های کلاس های آموزش زبان انگلیسی در کشورمان. با تعریف طیفی از یک تا پنج، مشخص شد که محیط های کنونی کلاس های آموزش زبان انگلیسی در ایران،بر روی نقطه دو و هشت صدم قرار دارند. در این طیف، یک بیانگر محیط های کاملا عینی گرا و پنج معرف محیط های یادگیری کاملا ساخت گراست. پیشنهاداتی بری ارتقای محیط های یادگیری این کلاس ها نیز ارایه شده است.