بنا به اهمیت و گستره بیع بین المللی نیاز به قواعدی یکسان جهت جلوگیری از تعارض قوانین احساس گردید.در سال 1980 سازمان ملل متحدبا تصویب کنوانسیون وین به این انتظار جامه عمل پوشاند.ما با عنهیت به کنوانسون به بررسی شیوه خایی پرداختیم که منجر به خاتمه قرارداد می شود.ماده 25 کنواسیون به تعریف عمده ترین سبب خاتمه قرارداد یعنی نقض اساسی پرداخته است.در صورتی که هر یک از طرفین مرتکب نقض اساسی گردد طرف دیگر حق می یابد قرارداد را خاتمه دهد.پیش بینی نقض قرارداد از سوی طرف دیگر هم با حصول شرایطی موجب خاتمه قرارداد میگردد.از سوی دیگر اعطای مهلت اضافی از سوی متعهد له برای انجام تعهذ و عهد شکنی متعهد هم مانند قوه قاهر میتواند به خاتمه قرارداد بیانجامد.تراضی طرفین هم سبب دیگری برای خاتمه قرارداد است.