در طرح پژوهشی حاضر، بررسی اثربخشی«برنامه گروهی فرزندپروری مثبت» را برمیزان استرس والدگری مادران کودکان 12-6 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه مورد مطالعه قرار گرفته است. از میان مادران کودکان مذکور 30 نفر بصورت تصادفی انتخاب و در 2 گروه 15 نفری آزمایش وکنترل قرار داده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه «شاخص تنیدگی والدینی» بود. در چارچوب روش تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، ابتدا پیش آزمون در دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش «برنامه گر وهی فرزند پروری مثبت» بر اساس الگوی ساندرز قرار گرفتند، این جلسات بصورت گروهی وهفتگی برگزار شد. در پایان، مجددا" هر دوگروه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد برنامه گروهی فرزند پروری مثبت، موجب شده است تنیدگی والد گری در قلمرو والدین (0001/0p<) و قلمرو کودک (0001/0p<) کاهش معناداری نموده و بین گروه آزمایش و گروه کنترل در کاهش تنیدگی واسترس والدگری مادران کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه تفاوت دیده شود و میانگین تنیدگی گروه آزمایش پایین تر از گروه گواه بوده وهمچنین میانگین صلاحیت گروه آزمایش بالاتراز گروه گواه و میانگین افسردگی گروه آزمایش پایین تر از گروه گواه بود. بنابراین، اثربخشی آموزش«برنامه گروهی فرزندپروری مثبت» بر کاهش استرس والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه تایید گردید.