ارزشیابی از کیفیّت تدریس اساتید یکی موثرترین روش ها برای تضمین کیفیّت و شرط اساسی ارتقاء کیفی مستمر است. گرچه ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان به طور معمول انجام می شود و در مورد آن مطالعات متعددی صورت گرفته، اما "خود-ارزیابی استاد" و "انتظار استاد از نمره ارزشیابی دانشجو" تاکنون مورد توجه جدی قرار نگرفته و مطالعات جامعی در مورد آن انجام نشده است .این پژوهش با هدف مقایسه ی نمرات ارزشیابی کیفیّت تدریس توسط دانشجو، خود-ارزیابی استاد و انتظار استاد از نمره ی ارزشیابی دانشجو در اساتید با کیفیت تدریس قوی و ضعیف انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی-مقایسه ای بوده و جامعه آماری پژوهش، کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند بود که توسط دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه به دو گروه با کیفیت تدریس قوی و ضعیف تقسیم بندی شدند. نمونه ی تحقیق شامل 106 عضو هیأت علمی (گروه قوی 60 و گروه ضعیف 46) بود. برای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه خود-ارزیابی استاد و انتظار استاد از نمره ی ارزشیابی دانشجو برای دو درس در نیم سال دوم سال تحصیلی 88-87، توسط اساتید تکمیل شد. نتایج حاصل از این دو پرسش نامه به همراه نمرات ارزشیابی از کیفیت تدریس اساتید توسط دانشجویان که از سوی دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه جمع آوری شده بود، مورد مقایسه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین کل و میانگین سه مولفه ی (توان علمی، رعایت مقررات آموزشی و شئون مدرسی استاد) از چهار مولفه ی ارزشیابی کیفیت تدریس توسط دانشجو از میانگین نمرات خود-ارزیابی استاد و انتظار وی از نمره ی ارزشیابی دانشجو به طور معناداری بالاتر می باشد، اما مولفه ی روش تدریس با الگوی میانگین کل نمرات و سایر مولفه های ارزشیابی از کیفیت تدریس تفاوت معناداری داشت. در متغیر ارزشیابی توسط دانشجو میانگین نمرات گروه قوی در همه ی دانشکده ها از میانگین نمرات گروه ضعیف بالاتر بود، اما در خود-ارزیابی استاد و انتظار استاد از نمره ی ارزشیابی دانشجو میانگین نمرات گروه قوی در دانشکده های علوم و مهندسی بالاتر از میانگین نمرات گروه ضعیف و در دانشکده های ادبیات و کشاورزی میانگین نمرات گروه ضعیف بالاتر از میانگین نمرات گروه قوی بود.