فلات ایران بر روی کمربند لرزه ای آلپ-هیمالیا واقع شده است. مطالعات زمین شناسی نشان دهنده ی تراکم گسل های فعال در این فلات است، در نتیجه ایران در معرض خطر زلزله های مخرب می باشد. تجربه ی زلزله های شدید گذشته نشان دهنده ی عدم مقاومت کافی برخی از سازه های موجود و طرح شده در گذشته در برابر نیروهای واقعی زلزله است، در چنین شرایطی مطالعه آسیب پذیری سازه های موجود و مقاوم سازی و بهسازی آن ها که توجیه فنی و اقتصادی نیز داشته باشد حائز اهمیت است. راهکارهای کلی برای بهسازی لرزه ای سازه ها شامل افزایش ظرفیت باربری سازه به لحاظ سختی و مقاومت، کاهش نیاز لرزه ای، حذف یا کاهش بی نظمی در ساختمان با استفاده از روش هایی مانند جداسازی سازه از پی، کاهش جرم سازه و افزودن دیوار برشی و مهاربند به آن می باشد. به این منظور در فصل آخر پایان نامه، ارزیابی و بهسازی لرزه ای یک ساختمان واقعی، با قدمتی بیش از سی سال، مورد بررسی قرار گرفته، رهیافت های متفاوت برای بهسازی آن ارائه و با یکدیگر مقایسه شده اند. در این مطالعه پاسخ های لرزه ای سازه ی بتنی مسلح در حالت های مختلف ارزیابی شده است. جهت تعیین پاسخ های لرزه ای، از تحلیل های خطی و غیرخطی استفاده شده است. جهت مدل سازی سه بعدی ساختمان و انجام تحلیل های استاتیکی غیرخطی از نرم افزارهای sap2000 و etabs استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که پاسخ لرزه ای سیستم های بهسازی شده به میزان قابل توجهی کاهش یافته و سطح عملکرد لرزه ای اعضای سازه بهبود یافته است. از بین گزینه های پیشنهاد شده برای بهسازی این ساختمان، استفاده از جداگر لرزه ای بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. جداسازی ساختمان ها از ارتعاشات زمین روش جدیدی است که در چند دهه اخیر توجه زیادی بدان شده است. در این روش سیستم جداساز با متمرکز کردن تغییرمکان های حاصله در تراز جداساز، نرمی مورد نیاز سازه را فراهم و ساختمان را از مولفه های افقی حرکت زمین جدا ساخته و سیستمی را به وجود می آورد که فرکانس پایه آن بسیار پایینتر از فرکانس های غالب زمین لرزه و نیز فرکانس پایه همان ساختمان با اتصال گیردار است