در این تحقیق با استفاده از داده های مقطع زمانی برای اقتصاد ایران، هزینه رفاهی تورم به ازای نرخ های تورم معین را محاسبه نموده ایم. این تحقیق نشان می دهد که تفاوت هزینه تورم برای ده درصد فقیر جامعه و ده درصد ثروتمند جامعه (طبقه بندی گروه ها بر اساس هزینه کل خانوار بوده است) در حدود 190% بوده است. این ادعا بدان معناست که به ازای هر نرخ تورم معین در بازه 5 تا 30 درصد، فرد فقیر به طور متوسط حاضر است از 190% مصرف بیشتر از مصرف خود در مقایسه با فرد ثروتمند صرفنظر نماید و در عوض نرخ تورم از مقدارهر مقدار معین به صفر کاهش یابد. به طور مطلق، وقتی که نرخ تورم 5% باشد، فقیرترین افراد حاضرند از 6.7% از مصرف خود صرفنظر نمایند و نرخ تورم به صفر کاهش یابد. همین معیار برای ثروتمندترین افراد برابر با 3.5% می باشد. با افزایش نرخ تورم هزینه رفاهی تورم برای تمام گروه ها افزایش می یابد و وقتی که نرخ تورم به 30% می رسد، هزینه رفاهی تورم برای ده درصد فقیر جامعه برابر 31.4% از مصرف کل می باشد در حالی که همین هزینه برای ده درصد ثروتمند جامعه برابر با 16.3% از کل مصرف می باشد. ما نتایج فوق را با استفاده از در نظر گرفتن تفاوت در بهره وری آحاد اقتصادی در یک مدل جستجو که برای اولین بار در لاگوس و رایت (2005) معرفی گردید، به دست آورده ایم و مدل را به گونه ای کالیبره نموده ایم که با داده های مربوط به "مطالعه بودجه خانوار در سال 1385" بهترین تطابق را داشته باشد. نتایج به دست آمده در این تحقیق بسیار بالاتر از نتایج به دست آمده بر اساس مدل های فرم خلاصه شده می باشد. تفسیر ما از این نتایج آن است که ایجاد مدل های پولی با پایه های خرد صریح نه تنها به لحاظ تئوریک مفید می باشد، بلکه تفاوت قابل توجهی در مورد نتایج کمی نیز در این شرایط به دست می آید.