پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر انجام فعالیت های آزمایشگاهی مسئله محور بر پیشرفت تحصیلی شیمی دانش آموزان سال سوم دوره متوسطه و مقایسه آن با شیوه معمول بر سه متغیردانش، مهارت و نگرش انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق عبارت بود از کلیه دانش آموزان پسر سال سوم متوسطه که در حال تحصیل درسال تحصیلی 88-87 که براساس آمار اداره آموزش و پرورش منطقه زرین شهر به تعداد 679نفر بودند . نمونه پژوهش از بین دانش آموزان در دسترس یکی از دبیرستان های زرین شهر از توابع استان اصفهان انتخاب گردید. به دلیل محدودیتهای پژوهشی از نمونه در دسترس که شامل 60نفر که به صورت دو کلاس 29 و 31 نفری در دو گروه آزمایش و گواه بود، در اجرای طرح استفاده شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارتند از آزمون یادگیری و نگرش که در دو نوبت به صورت پیش آزمون و پس آزمون برگزار گردید.آزمون یادگیری شامل 20 سوال تستی از شیمی 3 و آزمایشگاه و نگرش سنج شامل 40 سوال که بر مبنای مقیاس لیکرت طراحی شده بود. همچنین آزمون مهارت شامل دو قسمت٬ یکی چک لیست مشاهده مهارت دانش آموزان و دیگری شامل 6 سوال تئوری می شد.روایی سوالات توسط تنی چند از اساتید شیمی، اساتید علوم تربیتی و دبیران شیمی مورد تائید قرار گرفت همچنین پایایی آزمون ها از طریق آزمون کرانباخ محاسبه گردید .پایایی آزمون یادگیری 0/72= α، مهارت 0/73= α و برای آزمون نگرش برابر 0/79= α بدست آمد.جهت تحلیل توصیفی داده ها از شاخصهایی نظیر درصد ،فراوانی ،میانگین وهمچنین از تست لوین و آزمون t جهت بررسی معناداری تفاوت گروهها در افزایش یادگیری، مهارت و بهبود نگرش دانش آموزان و همچنین معناداری تفاوت نمره یادگیری و نگرش دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین سبک حل مسئله و شیوه معمول انجام فعالیت های آزمایشگاهی در افزایش یادگیری تفاوت معناداری وجود ندارد اما سبک حل مسئله در افزایش مهارت و نگرش شیمی دانش آموزان موثر بوده است و بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد.