توجه به عنصر درخت چه از نظر مفهومی و چه بصری در نقاشی ایرانی دارای پیشینه ای تاریخی است. اما توجه به مفهوم مجرد درخت، رابطه آن با بقیه عناصر نگاره و تصویر بصری اش از جمله جنبه های مختلف نقش درخت در نگاره های اسلامی است که از این میان بررسی تحولات تصویری درخت برای انتقال مفاهیم در دوره های مختلف اسلامی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که دو دوره مختلف یکی زمان ورود مغول و تأثیرات بیگانه و دیگری تشکیل سلسله صفوی و تثبیت مذهب شیعه، روندی تعیین کننده در این باره دارد، بررسی و مقایسه تصاویر درخت در نگاره های این دوران به عنوان راهکاری در جهت ارائه مفاهیم از طریق تصویر، ضروری و سودمند به نظر می رسد.