هدف از انجام این پژوهش، هنجاریابی آزمون بین المللی زبان فارسی در ایران است. بسیاری از زبان های دنیا مانند انگلیسی، آلمانی، فرانسه از مدت ها قبل دارای آزمونی استاندارد هستند که در کشورهای مختلف برگزار می شود، درحالی که درخصوص زبان فارسی جای خالی یک آزمون استاندارد برای سنجش مهارت های زبانی فارسی آموزان به چشم می خورد. از این رو در کانون زبان ایران برای نخستین بار آزمونی استاندارد توسط گروهی از مولفان تألیف شده است. این آزمون دارای سه بخش شنیدن، دستور و خواندن و واژگان است. مجموعاً 100 سوال و 100 نمره دارد که این نمرات براساس شیوه ی اکتفل از 0 تا 10 سطح بندی می شوند و در نهایت سطح آزمون دهنده مشخص خواهد شد. این آزمون برای 50 نفر از خارجیان فارسی آموز سطح متوسط در موسسه ی دهخدا، دانشگاه شاهد و مدرسه المهدی قم اجرا شد. میانگین سنی این افراد 26 سال و 9 نفر خانم و 41 نفر آقا از ملیت های مختلف بودند. در این پژوهش حجم جامعه و نمونه نیز یکی بوده است. در تحلیل آزمون، فراوانی و درصد پاسخ های درست به هر سوال مشخص شد و به منظور هنجاریابی و تعیین میزان روایی و پایایی ، ضریب همبستگی هر سوال با سوالات دیگر در آن مهارت سنجیده شده و نیز ? کرونباخ برای هر مهارت و کل سوالات بدست آمد. در ادامه سوالاتی که ضریب همبستگی پایینی با دیگر سوالات آن بخش داشتند، تحلیل شدند و علت آن بررسی شد و پیشنهاداتی برای افزایش ضریب همبستگی ارائه شد. هم چنین ? کرونباخ هر مهارت ( شنیدن: 814/0، دستور: 816/0، خواندن و واژگان: 913/0) و کل سوالات 945/0 بود که پایایی مناسب این آزمون را نشان می داد. در پایان مقایسه ای بین مهارت های مورد سنجش، محتوا، تعداد سوالات و شیوه ی نمره دهی این آزمون با آزمون های زبان های دیگر انجام شد تا از این طریق نیز میزان اعتبار آزمون سنجیده شود. نتایج این مقایسه نیز نشان داد از لحاظ تجزیه و تحلیل آزمون شناسی، این آزمون از اعتبار مناسبی برخوردار است.