چکیده بررسی ارتباط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با پرخاشگری نوجوانان دختر علت خشونت و پرخاشگری از عوامل مهم در تحقیقات علمی- اجتماعی است (کلرو و همکاران، 2008). هدف پژوهش حاضر بررسی میزان پیش بینی پرخاشگری توسط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده می باشد. نمونه پژوهش شامل 220 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر شیراز بودند. برای سنجش پرخاشگری از مقیاس پرخاشگری آیزنگ (1963) و برای ارزیابی ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده از مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر، و فیتز پاتریک (2002) استفاده شد. روایی مقیاس ها از روش تحلیل عامل و پایایی آن ها به روش ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. با استفاده از تحلیل رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان قابلیت پیش بینی ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده (بعد گفت و شنود، بعد همنوایی) برای پرخاشگری دختران مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بعد گفت و شنود در الگوهای ارتباطی خانواده برای پرخاشگری در دختران، از قدرت پیش بینی کنندگی معناداری برخوردار است. برای تعیین وجود یا عدم وجود تفاوت معناداری بین نوع الگوهای ارتباطی خانواده و پرخاشگری از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج گویای آن است که بین نوع الگوهای ارتباطی خانواده و پرخاشگری نوجوانان دختر تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی نشان داد که بین تحصیلات والدین و درآمد خانواده با پرخاشگری نوجوانان دختر رابطه معناداری وجود ندارد. واژه های کلیدی: الگوی ارتباطی خانواده، پرخاشگری، نوجوانان دختر.