تمرین عموماً به عنوان یک عامل برای کاهش علائم دیسمنوره ذکر شده است. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر 6 هفته تمرین انعطاف پذیری بر علائم دیسمنوره بود. آزمودنی های این تحقیق 34 دانشجوی دانشگاه اصفهان بودند که از دیسمنوره اولیه رنج می بردند (سن:54/1±47/20 سال، وزن: 22/8±54 کیلوگرم، قد:34/5±161 سانتیمتر و شاخصb.m.i 76/2±72/20). آن ها به دو گروه آزمون (20=n) و گروه کنترل (14=n) تقسیم شدند. گروه آزمون در یک برنامه تمرینی شامل 10 حرکت انعطاف پذیری/ هر حرکت 3 تکرار و هر تکرار به مدت 10 ثانیه، 4 روز در هفته ، شرکت کردند. حرکات شامل کشش های عضلات شکم، کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران بود. هر هفته یک ثانیه به زمان اجرای حرکات افزوده می شد. طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. قبل و بعد از 6 هفته تمرینات انعطاف پذیری هر دو گروه پرسشنامه اختلالات قاعدگی را پر کردند. همچنین میزان درد نیز بوسیله مقیاس v.a.s اندازه گیری شد. آمار توصیفی و استنباطی برای آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بعد از 6 هفته هیچ تغییری در اندازه انعطاف پذیری عضلات و همچنین علائم دیسمنوره در گروه بدون تمرین دیده نشد (گروه کنترل)، اما گروه آزمون افزایش معناداری را در اندازه های انعطاف پذیری عضلات (کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران) و کاهش معناداری را در علائم دیسمنوره نشان دادند. یافته های ما دلالت بر این دارد که تمرینات انعطاف پذیری منتخب طی 6 هفته، علائم دیسمنوره را کاهش می دهد.