سقط جنین جرم جدید و انحراف اجتماعی تازه ای نمی باشد. این عمل در تمام طول تاریخ وجود داشته و همزاد بشر بوده است. پیشینه های موجود در این زمینه موید این مطلب می باشد. به طور کلی سقط جنین به دو صورت جنایی و پزشکی، فتواهای فقها و به تبع ان نظریات حقوقدانان بسیار مختلف و متنوع است. فتواها و نظریات در این زمینه از ممنوع بودن مطلق سقط جنین تا آزادی مطلق این عمل بیان شده اند. تحولات و دوران قانونگذاری در خصوص سقط جنین پزشکی در حقوق ایران را می توان به چهار دوره تقسیم نمود، یک دوره آن مربوط به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و سه دوره ی آن مربوط به پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می باشد. در آخرین مرحله قانونگذاری مسیولان کشور با توجه به عوارض و مسایل ناشی از سقط جنین جنایی و خلاء قانونی در این زمینه- که آمارهای موجود مبین آن می باشد- به تکاپو و چاره اندیشی افتادند و سرانجام در سال 1384 قانون سقط درمانی توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. اندیکاسیون های سقط جنین، ارایه شده از سوی سازمان پزشکی قانونی کشور به دو دسته اندیکاسیون های سقط جنین در بیماری های مادر و اندیکاسیون های سقط جنین در بیماری ها و ناهنجاری های جنینی تقسیم می شوند. در حال حاضر بیش از پنجاه مورد اندیکاسیون های سقط جنین مورد شناسایی قرارگرفته و از سوی سازمان پزشکی قانونی کشور معرفی شده است. در این موارد پس از طی مراحل قانونی قبل از ولوج روح، مجوز سقط جنین صادر می شود.