طالبی و خربزه از اعضای خانواده کدوئیان با نام علمی cucumis melo می باشند. میزان روغن دانه های طالبی و خربزه به ترتیب 45/39 و 09/30 درصد بود. درصد اسیدهای چرب اشباع در روغن دانه طالبی و خربزه به ترتیب 67/18 و 30/16 درصد بود که اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بررسی ها نشان داد عمده ترین اسید چرب این دانه های روغنی، اسید چرب ضروری لینولئیک (امگا 6) بود که نقش موثری در سلامت مصرف کننده دارد و در پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی بسیار تاثیر گذار است. نسبت اسیدهای چرب اشباع به غیر اشباع در دانه های روغن طالبی و خربزه به ترتیب 35/4 و 20/5 بود که اختلاف معنی داری را نشان داد. بین عدد یدی، عدد صابونی و ترکیبات صابونی نشونده روغن دانه های طالبی و خربزه اختلاف معنی داری وجود نداشت ولی میزان ترکیبات استرولی، توکوفرولی( بر اساس آلفاتوکوفرول) و فنلی( براساس اسید گالیک) در روغن دانه خربزه بیشتر از دانه روغن دانه طالبی بود که برتری خواص تغذیه ای این روغن را نشان می دهد. بین وزن مخصوص و ضریب شکست این دو روغن اختلاف معنی داری وجود نداشت، ویسکوزیته روغن خربزه کمتر از طالبی بود که بالاتر بودن نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع به اشباع آن را توجیه می کند. بررسی روند تغییرات عدد دی ان مزدوج ، عدد کربنیل، شاخص پایداری اکسایشی، ضریب شکست و ویسکوزیته طی 8 ساعت فرآیند حرارتی نشان داد روغن دانه طالبی پایدارتر از روغن دانه خربزه بود که تاثیر زیاد عدد دی ان مزدوج ، نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع به اشباع و عدد کربنیل روغن را (قبل از فرآیند حرارتی) بر روی پایداری روغن نشان می دهد.