به کارگیری بتن های مرسوم نیازمند به ویبره، در ساخت سازه های بتنی پرمیلگرد و با شکل های پیچیده همواره مسئله ساز بوده است. امروزه تکنولوژی و فناوری نوین، ساخت بتن های خودمتراکم با قابلیت جریان پذیری بالا را برای حل این مشکل پیشنهاد می کند. به منظور کاهش توسعه ترکهای مویین بوجود آمده در بتن تحت تنش های اعمال شده و بهبود کاستی بتن در شکنندگی و افزایش مقاومت بتن به ویژه مقاومت کششی، استفاده از الیاف در مخلوط های بتن توصیه می شود. بنابراین افزودن الیاف امکان گسترش زمینه ی کاربرد بتن خودتراکم را فراهم می کند. از طرفی با توجه به عملکرد پیچیده بتن در برابر افزایش دما ، پیش بینی رفتار بتن در اثر دماهای بالا به خصوص بتن الیافی، لازم می باشد. در این پایان نامه مطالعات آزمایشگاهی بر روی بتن خودتراکم معمولی و بتن خودتراکم حاوی میزان بهینه الیاف نایلون شامل: آزمایش های : مقاومت فشاری ، مقاومت کششی (به روش های دو نیم شدن استوانه و مدول گسیختگی)، مدول الاستیسیته، سرعت امواج اولتراسونیک( جهت بررسی یکنواختی بتن ) و انقباض می باشد. در این مطالعه جهت پیش بینی رفتار بتن در برابر افزایش دما، بین 200 تا °c 900، مقاومت های فشاری و کششی(به روش دو نیم شدن استوانه) دو نوع بتن خودتراکم، همراه با رفتار خمشی تیرهای بتن مسلح یاد شده بررسی شده است. ویژگیهای بتن تازه توسط آزمایش های جریان اسلامپ، قیف v شکل و جعبه lشکل بررسی شده است. شرایط نگهداری نمونه ها در دوحالت مرطوب و خشک و در سنین 7 تا 90 روز می باشد. در بررسی مطالعات انجام شده مشخص شد، الیاف نایلون مشخصات مکانیکی بتن خودتراکم معمولی را دمای محیط بهبود می بخشد. افزایش در سرعت امواج اولتراسونیک بتن خودتراکم الیافی نشانه ای از یکنواختی بهتر بتن خودتراکم تقویت شده با الیاف نایلون است. براساس نتایج حاصل از آزمایش نمونه های حرارت دیده، الیاف نایلون تورق و زمان شروع ترک خوردگی بتن خودتراکم را به تاخیر می اندازد. همچنین در بررسی رفتار خمشی تیرهای بتنی مشاهده شد که افزایش دما روند تسلیم میلگردها و گسیختگی بتن خودتراکم حاوی الیاف را نسبت به بتن خودتراکم معمولی تسریع می بخشد.