هدف این پژوهش بررسی اختلالات آوایی همخوان های فارسی در بیماران شکاف کام و بررسی روند بهبود آن ها پس از گفتاردرمانی است. دو فرضیه این تحقیق عبارتند از: 1. گفتاردرمانی تأثیری بر بهبود گفتار بیماران شکاف کام ندارد؛ 2. عواملی چون فیستول، ناکارآمدی دریچه کامی- حلقی و بی نظمی های دندانی رایج در این بیمارها تأثیری بر تولید نادرست آن ها ندارد. بررسی ها با توجه به دو بعد آواشناسی تولیدی و آواشناسی آکوستیک انجام شد. بررسی های تولیدی، بطور عمده، بر روی اصلاح شیوه تولید و جایگاه تولید کلیه همخوان های فارسی متمرکز بود. نتایج حاصل، هر دو فرضیه را رد کردند. در بخش آکوستیک به بررسی روند بهبود خیشومی شدگی در بیماران شکاف کام با بررسی همخوان های انسدادی پرفشار /p/، /b/، /k/ و /g/ و سایشی های پرفشار /f/ و/v/ پرداخته شد. در این بخش فرضیه اول اثبات اما فرضیه دوم رد شد.