پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر اختلالات رفتاری و ناسازگاری اجتماعی بود. جامعه آماری، این پژوهش نوجوانان فراری یزدی بودند که از بین آن ها 40 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه اختلالات رفتاری وودورث و پرسشنامه رشد اجتماعی وایتزمن بود و تحقیق به صورت تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون در یک گروه انجام گرفت و با روش های آمار توصیفی و استنباطی، داده ها مورد تجزیه و تحلیل واقع شد. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی سبب کاهش اختلالات رفتاری در حیطه های هیجان پذیری، گوشه گیری، پرخاشگری، رفتارهای ضد اجتماعی و بی قراری در نوجوانان فراری گردید (05/0>p ). اما تأثیری بر اختلالات رفتاری افسردگی، وسواس- پسیکاستنی و پارانویا نداشت (05/0<p ). همچنین این آموزش سبب کاهش ناسازگاری اجتماعی نوجوانان فراری نیز گردید (05/0>p ).