برای انجام این تحقیق 10 معلم زبان انگلیسی ایرانی با تجربه با حد اقل 3 سال سابقه تدریس انگلیسی بطور تمام وقت و 10 معلم زبان انگلیسی ایرانی تازه کار با حد اکثر 1 سال سابقه تدریس انگلیسی، مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات، 3 ساعت از تدریس هرکدام از این معلمان مورد ضبط صدا قرار گرفت، که در مجموع 60 ساعت تدریس ضبط شده به دست آمد. به منظور حفظ فضای طبیعی کلاسها و ایجاد حداقل مزاحمت برای آنها، و همچنین به دست آوردن داده طبیعی و قابل استفاده، صرفا" از یک دستگاه بسیار کوچک ضبط صدا استفاده گردید و محقق در کلاسها حضور نداشت. در این تحقیق، گفتمان کلاسی معلمان مورد مطالعه با استفاده ازچارچوب استاندارد (walsh, 2006) sett framework ،که الگوی استاندارد و مناسبی جهت بررسی گفتمان و تجزیه و تحلیل کلام می باشد، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ت- یافته های تحقیق: پاسخ سوالات تحقیق پس از تحلیل داده ها: پس از بررسی داده ها، تفاوت چشمگیر و معناداری میان روشهایی که معلمان تازه کار و با تجربه مورد مطالعه برای درخواست از زبان آموز جهت بیان واضح تر گفته خود (سوال اول تحقیق) و همچنین روشهایی که برای حصول اطمینان از درک درست از گفته زبان آموز (سوال دوم تحقیق) استفاده می کنند، دیده نشد. با این حال، با بررسی عمیق داده به دست آمده ممکن است بتوان نکات زیر را با احتیاط بیان نمود که البته برای اثبات آنها نیاز به پژوهشهای بسیار وسیتر و عمیقتر و بر روی معلمان بیشتر وجود دارد: • معلمان با تجربه در هر نوبت کوتاهتر صحبت می کنند و فرصت بیشتری به زبان آموز می دهند. • معلمان با تجربه کمتر اشکالات زبان آموزان را تصحیح می کنند و بیشتر بر مفهوم و محتوی تکیه می کنند تا شکل. • معلمان با تجربه سوالات مفهومی و باز بیشتری می پرسند. همچنین کمک بیشتری به زبان آموز برای بیان مفهوم مورد نظر خود می رسانند. • معلمان با تجربه ( با تفاوت بسیار کمی با معلمان تازه کار در این تحقیق) بیشتر از دو فن درخواست از زبان آموز جهت بیان واضحتر گفته خود و حصول اطمینان از درک صحیح گفته زبان آموز استفاده می کنند. • معلمان با تجربه از طیف وسیعتری از الگوهای زبانی در دو فن بالا بهره می گیرند. ث- نتیجه گیری و پیشنهادات: در پایان باید گفت که یافته های بالا را نمی توان با اطمینان کامل بیان نمود، که این می تواند به دلیل تعداد نه چندان زیاد معلمان در این تحقیق و/یا تفاوت نه چندان زیاد در سالهای تدریس آنان باشد. این امکان ممکن است وجود داشته باشد که با مطالعه تعداد زیادتری از معلمان و یا فاصله بیشتر در سالهای تدریس آنها نتایج متفاوتی بدست آید. گفتمان صحیح و متنوع کلاسی معلمان یک توانش اکتسابی است که با تمرکز و تمرین بیشتر بدست می اید و نه لزوما" با گذشت سالهای بیشتری از تدریس. تجربه مفید و واقعی متفاوت از قدمت است و صرفا از طریق مرور و تعمق در تدریس گذشته به دست می آید. معلمان زبان باید به این بیندیشند که موضوع مورد تدریس آنها زبانی است که خود جهت تدریس از آن بهره میبرند. لذا، استفاده درست و متنوع از زبان ، ارایه فرصت بیشتر به زبان آموزان برای صحبت در کلاس، کمک به آنان برای بیان شفاف و درست مفهوم مورد نظرشان، تعامل با آنان با استفاده از موقعیتهای طبیعی، و استفاده بیشتر از الگوهای تعاملی بین زبان آموزان می تواند در بهبود توانش زبانی آنان موثر واقع گردد. این نکته ایست که مدرسین دوره های تربیت مدرس نیز به آن توجه بیشتری داشته باشند.