چکیده انسانها برای شناساندن افراد، اشیاء، اماکن و غیره به نامیدن آنها می پردازند، نام ها واژگان خاصی هستند که توسط فرایند نامگذاری برروی پدیده ای خاص قرارداده می شوند و اطلاق یک نام به یک پدیده، شی، رنگ، شخص، فرآیند، مکان، معبر و حتی شخصیت یک داستان امری خنثی و اتفاقی نیست و هدف، مطالعه آوایی زبان و چگونگی تولید آواهای زبان و اندام های به کار رفته وتغییرات آن می باشد. این پژوهش با هدف بررسی آوایی اسامی خاص انسان(مذکر ومونث)به منظور بدست آوردن ساخت هجایی غالب در زبان فارسی انجام شده است. جامعه آماری را در این تحقیق داوطلبان شرکت کننده در آزمون کارشناسی ارشد دانشگاه های دولتی در سال 1388 تشکیل داده اند، پس از تفکیک اسامی به صورت عربی، عربی فارسی، فارسی – عربی،ترکی، 3570 نفر اسامی فارسی اصیل استخراج شد و پس از آن از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 280 نفر مذکر، تعداد 350 نفر مونث و تعداد 50 نفر اسامی مشترک انتخاب گردید و نتایج حاصل نشان داد که اسامی بسیط در جنس مذکر 2/48% و مرکب 8/51% و در اسامی مونث 1/43% بسیط و 9/56% مرکب و اسامی مشترک 46% بسیط و 54% مرکب و استفاده شده و با توجه به توزیع فراوانی مطلق، تعداد هجاهای بکار رفته در اسامی 9/1% دارای یک هجا 5/ 62% دارای دو هجا، 7/30% دارای سه هجا، 7/4% دارای چهار هجا و 1% دارای پنج هجا هستند. اسامی بسیط ومرکب ازجهت همزمانی (نه درزمانی) بررسی شده است. روش تحقیق به لحاظ هدف از نوع توصیفی(تحلیل محتوا) و از لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای است و ابزارهای لازم، چک لیست های محقق ساخته است . کلید واژه ها: زبان شناسی اجتماعی- آواشناسی- اسامی خاص- ساده- مرکب- جنسیت