تحقیق حاضر به بررسی تطبیقی مبانی نظری، سیاست ها و الگو های آموزش زبان انگلیسی در سه کشور ایران، چین و سنگاپور می پردازد. در این تحقیق ابتدا یک مطالعه همه جانبه از جوانب مختلف مربوط به آموزش زبان انگلیسی در هر سه کشور صورت گرفت. سپس شباهت ها و تفاوت های موجود در نظام آموزش زبان در این سه کشور در پنج زمینه سن شروع آموزش زبان، سیاست های آموزشی، دید گاه های کلان، روش های سنجش توانایی زبانی دانش آموزان و نظام آموزش معلمان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس شباهت ها و تفاوت های موجود سه مجموعه از سوالات طراحی شدند که مخاطبان آن ها کارشناسان آموزش زبان ، معلمان و دانش آموزان بودند. افراد شرکت کننده در تحقیق 10کارشناس آموزش زبان (اساتید دانشگاه و دانشجویان مقطع دکترا)، 15 معلم زبان و 60 دانش آموز مقطع متوسطه بودند.هدف این گرد آوری اطلاعات مشخص شدن این نکته بود که کدام یک از مسایل مرتبط به نظام آموزش زبان در ایران نیاز به تغییر دارند و آیا الگو های ارایه شده در چین و سنگاپور قابلیت اجرا در نظام آموزش زبان در ایران را دارا می باشند. نتایج حاصل از این تحقیق گویای این نکته می باشند که اگرچه موارد زیادی از مسایل مربوط به آموزش زبان در ایران نیاز به تغییر دارند اما اجرای الگو های ارایه شده در چین و سنگاپور نیازمند دقت فراوان و در برخی موارد تغییرات جزیی و حتی کلی در این الگو ها می باشد تا آنها را مناسب اجرا در نظام آموزش زبان در ایران و پاسخگوی نیاز های دانش آموزان، معلمان و سیاستگزاران نماید. شایان ذکر است که نتایج این تحقیق و دلالت های آموزشی آن به صورت مفصل در متن تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.