درگستره ی زبان و ادب فارسی، در زمینه ی بلاغت، آثار فراوانی پدید آمده است . اگر چه آثاری چون ترجمان البلاغه، حدائق السحر، المعجم، کنزالفواید، معیار جمالی ، حقایق الحدایق و... مجموعه ای از رساله هایی را تشکیل می دهند که در این زمینه، برای ما بازمانده است -علی رغم تلاش های مولفان- تحول جدی در این فن روی نداده است در نیم قرن اخیر، در این باب، مطالبی جسته وگریخته نوشته شده، که البتّه تغییری در اصول آنها مشاهده نمی شود. هیچکدام از این کتاب ها در تدوین و تبویب و اصول مطالب، طرح نو و ابتکاری از خود نشان نداده اند. در بعضی از کتابها نیز اشتباهات بسیاری که نتیجه عدم دقت و توجه در ارائه مفاهیم و معانی است مشهود است، تاجایی که غلط های فاحش زیباشناسی عیناً تکرار شده است . بعلاوه مقایسه ی اجمالی کتاب های بلاغی نظرخواننده رابه تناقض واختلاف نظر درتعاریف وارائه ی شواهد ونیز ایستایی وتقلید معطوف می دارد . برهمین اساس تطبیق ونقد کتابهای بلاغی امری بسیار ضروری است تاهم بلاغت دوستان را سودمند افتد و هم بلاغت پژوهان را از سردرگمی برهاند. ازمیان کتاب ها یی که در دوران اخیر در باب بلاغت و صور خیال تألیف شده است می توان به کتاب های معانی بیان همایی ، تجلیل، کزازی، شمیسا، علوی مقدم و اشرف زاده اشاره کرد که همراه با کتاب های، هنجار گفتار و معالم البلاغه در این رساله به تطبیق و نقد و بررسی بخش« بیان » آنها خواهیم پرداخت .