یکی از راه های شناخت کیفیّت آثار ادبی، بررسی آنها بر پای? نظریه ها و الگوهای علمی جدید است. ارتباطات غیرکلامی از حوزه های جدید مطالعاتی است که کلی? پیام هایی را که افراد با رفتارهای غیرزبانی مانند حرکات بدن، رفتارهای چهره، رفتارهای آوایی، نشانه های محیطی، مصنوعات و... منتقل می کنند شامل می شود. در این پژوهش داستان های مصطفی مستور از منظر ارتباطات غیرکلامیِ بازتاب یافته در روایت داستان هایش مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و نشانه های غیرکلامی که مستور در داستان هایش استفاده کرده است شناسایی، طبقه بندی و معرفی می گردد همچنین نشان داده می شود که روایت غیرکلامی در شکل گیری عناصر داستان به ویژه شخصیّت پردازی، لحن، صحنه پردازی نقش به سزایی دارند و روایت غیرکلامی در کنار روایت کلامی عمدتاً کارکرد تأکیدی، تکمیلی و جانشینی در داستان ها دارند.